бағынатын нактылы-актуалды тірі үйлесімі. Накты дене ретінде біз өз болмысымызда үнемі гомеостаз ретінде көрінеміз, туылғаннан бастап біздің болмысымыз Ешнәрсеге (Ничто) - барлык тірі жанның табиғи өліміне бағытгалған нәзік, тірі бүтіндік ғана. Сондыктан да накты 119
денедегі нәзік өмір ағымы шексіз ғарыштағы бір сәт, мезет кана. Накты денедегі өмір уникалды, кайталанбайды, түлғалык-индивидуалды жэне өзінің өткінші өмірін бойындағы тұкым қуалаушылыкпен сакталып келген биопсихикалык инстинкттер, «таңьшған» максаттармен басып тасталатындай әлеуметтік-саяси-окшауланған социумда өткізетін болса, бүл өмір трагедиялығымен, драмалығьмен де сипатталады. Өмірдің мэнін жоғалту, боска өткізген өмір, болмыстың жалғандығы - мұның бэрі накты индивид экологиясындағы апатка айналады. Әлеуметтік болмыс, элеуметтік философтардың ұғымында мәдени- өркениеттік эрекеттің объективті-жалпы үдерісі ретінде, индивидтің өмірқамы үдерісі ретінде көрінеді. Бұл сананың коғамдык формалары болмысының күрделі ұйымдаскан үдерісі жэне индивид санасының интеллектуалды-адамгершілік бағдардағы накты формасы ретіндегі руханикалык болмысының стихиясы мен онтологиясы. Осылайша, әлемдегі адам болмысы мэңгілік пен өткіншіліктің, шексіздік пен шектіліктің, тұрактылык пен өзгермеліліктің, субстанционалды аныктық пен бос белгісіздіктің, мэнділік пен тіршіліктін жэне т.т. аракатынастарымен сипатталады. Бұл бинарлык стратегияны онан эрі жалғастыруға да болады, бірак мына нәрсе маңызды: адам бұл дүниеге келгеннен кейін ондағы өзінің қатысын аңғарып, үнемі әлем болмысының мэні туралы жэне ондағы өз катысу-
