20
танып, ел көрiп қалған сыңайларың
бар сезiледi. Сырқат жанмен
сырласу қиын. Аузынан сырдан гөрi
сарыуайым көп шығады. Сөзiмнiң
кесiрiн өзiме қалдырып, кесiмiн
ғана аларсыңдар, қанаттарым!...
– О не дегенiңiз, Әйаға! –
дейдi жастар, – Ай түнде керек, ақыл күнде керек. Ер қартайса да, ой
қартаймайды. «Тасты қырна, жасты шыңда, кәрiнi тыңда, атаның ақылы
–
балаға азық, жолы – жазық», – дегендi де айтқан өздерiңiз емес пе!..
– Пәлi, жөн-ақ сөз! Ендеше, мен атадан балаға қалар мұрадан
бастайын сөзiмдi. «Бата – құранның анасы. Атаңнан бота қалмасын,
бата қалсын. Ботаның құны – бiр-ақ жұт, батаның құны – мәңгi құт.
Жаңбырмен жер көгередi, батамен ер көгередi деп отыратын баяғының
данагөйлерi... Адамға тәттiнiң жақыны – туыс. Туыспен сөз қуыспау
керек. Туысыңнан кетiссең,
басың азаяр, құрмет тұтып, сыйлассаң,
қасың азаяр. Ал осының бәрiн ұйытатын – ақыл ғой. Ақылдының ажары
– жарқыраған көлге тең. Ақылсыздың ажары бұлт пенен буға тең.
Ақылсызға айтқан сөз – құмға сiңген сумен тең, ақылдыға айтқан сөз –
Алаш ұстар тумен тең. Жақсыны ұлықтай бiлу де, жайсаңды қызықтай
бiлу де – ақылдының iсi. Ақылың – ажарың! Сау дене, азат ақыл, адал
көңiл – үшеуiмен болады бақытты өмiр», – дейдi Әйтеке би.
Әйтекенiң аузынан шыққан аталы сөз арындай ағыпты.
– «Аталарымыз ақымақ жұбатқанша, ақылды жылатсын, жаманнан
сөз естігенше, жақсыдан таяқ же», – деп кетiптi. Ал «жақсы адамның
жанына жаттың ауырғаны да батады»
деген рас. Әйтпесе ат арыр жерден
сендердi Болпекең менiң сөзiмдi
естiсiн деп қана жiбермеген шығар.
Жарым ырыс боларлық жақсы
сөз
Болпекеңнiң өзiнде де жетiп
артылушы едi... Менiң ауырғанымды
естiген соң, қос жанарындай сендердi жiберiп отырғанын көрмеймiсiң.
Әне, тана сүтiмен емес, ана сүтiмен ақыл қонған асыл деп сондайларды
айтады... Ақыл мен мiнез – бiрге туған егiз. Мiнездiң жаманы мен
жақсысы – ақылдың жемiсi. Жақсы адамның серiгi – ақыл, қанағат,
әдеп, төзiм, сабыр, үмiт, татулық, бiрлiк. Ер жiгiтке төзiм – тiрек, сабыр
– қамал, ақыл – әл-қуат, ар-абырой – қазына, қанағат – асыл тас, бата –
мұра, әдеп – сән, жалған сөз – дерт, ақиқат – ем, үмiт – көңiл азығы.
Өзiне жақсылық тiлемейтiн адам жоқ. Ал өзiңе жақсылық тiлесең,
өзгеге жамандық қылма! Айыптың үлкенi – iзгiлiк жасай алмау емес,
жамандық тiлеу.
Ер жiгiтке төзiм – тiрек,
сабыр – қамал, ақыл – әл-қуат,
ар-абырой – қазына, қанағат –
асыл тас, бата – мұра, әдеп –
сән, жалған сөз – дерт, ақиқат
– ем, үмiт – көңiл азығы.
Өзiне жақсылық тiлемейтiн
адам жоқ. Ал өзiңе
жақсылық тiлесең, өзгеге
жамандық қылма! Айыптың
үлкенi – iзгiлiк жасай алмау
емес, жамандық тiлеу.
АДАМНЫҢ ДҮНИЕТАНЫМЫ
21
– Тағы да не жайында сұрап едiңдер? Аурудың аяқтан шалғаны –
миыңа зақым салғаны деген осы.
– Шындық пен жалған жайында айтыңызшы? – дейдi отырғандардың
бiрi.
– Шындықтың қасиетi жайында ата-бабадан
қалған киелi сөз
қисапсыз. Қайсыбiрiн айтасың. Дегенмен бiр-екеуiн жадылайын. Жiп
түйiнсiз байланбайды, сөз шындықсыз байланбайды. Алысар болсаң,
шыныңды айт, қауышар болсаң, сырыңды айт! Мен осы сөздi алғашында
Төледен естiдiм бе екен...
Көсем би ұялы көзiнiң нұрлы шуағын мол төгiп, айналасына
шырайлана қарады. Алыстан арнайы келген жас қонақтардың құрметiне
жиналып, сегiз қанат үйге сыймай отырған ауылдастары бұрын екi ауыз
сөз айтса, ентiгiп қалатын дария данагөйдiң осыншама сергектiгiне
әрi қайран қалып, әрi қуанысып, әңгiме одан әрi жалғаса түстi. Атадан
қалған асыл сөз ұрпаққа қалар мирас дегеннiң өзi осы екен ғой.
•
Әйтеке бидің батаны атадан балаға қалар мұраға теңеуінің
себебі неде?
•
Әйтекенің «жақсы адамның жанына жаттың ауырғаны да
батады» дегенінен нені аңғаруға болады?
•
Би неліктен «Мiнездiң жаманы мен жақсысы – ақылдың жемiсi»
дейді? Себебін түсіндіріңіздер.
•
Әйтеке би қандай қасиеттерді жақсы адамның серігі деді?
•
Мәтіндегі «Өзiне жақсылық тiлемейтiн адам жоқ. Ал өзiңе
жақсылық тiлесең, өзгеге жамандық қылма! Айыптың үлкенi
– iзгiлiк жасай алмау емес, жамандық тiлеу» деген ойды қалай
түсіндіңіздер?
•
Өзіңіз үшін Әйтеке бидің өсиетінің қайсысы ең маңызды болды?
Достарыңызбен бөлісу: