сөй-сөй
осы б е л гін ің и е сін не оны
жасаушыны белгілейді. XX ғ. 60-
80 жж. зерттеулер көрсеткендей,
грамматикалық бірлік ретіндегі
С .-ді лексикалы қ маңызынан
бөліп қарастыруға болмайды. С.-
нің прагм атикал ы қ қа б іл е ті,
ко м м уни ка ц и я л ы қ
м үм кін -
шіліктері зор болады. Күрделі С.
- екі не одан кеп жәй С.-нің жаңа
синтаксистік құрылымға бірігуі-
нен пайда болады.
Қазақ тілі білімінде А. Байтұр-
сынов, К.Аханов, С.Аманжолов,
Н .С ауранбаев, М .Б ал ақаев,
Р.Әміров, Т.Сайрамбаев, Ә.Абла-
қов, Қ.Есенов, Т.Қордабаев т.б.
С.-нің синтаксистік құрылымы
мен мағыналық сипатын зерт-
теген.
Достарыңызбен бөлісу: