„этностың дүниені тіл арқылы тануы оның салт-дәстүр, этнография,
мифология т.б. Символдық қызметімен байланысты (Э.Сепир)
этнолингвистиканың болмысы ретінде антропологияны қолдау (АҚШ
ғалымдары), „этнолингвистика тек” көне дүниені немесе ескіліктерді
зерттеуші ғылым. (Е.Жанпейісов), „ Этнолингвистика – пәнаралық ғылым”
(Копыленко М.) т.б. көзқарастар этнолингвистика ғылымын жіктейтін емес,
оның кешенді сипаттарыннан туындайтын сан түрлі қырларын айқындап,
тұтастыра келіп, түптеп келгенде, бір арнаға тоғыстыратын салалар. Осындай
тіл деректеріне сүйеніп этнолингвистикамен сабақтас этнос болмысының сан
түрлі ғылымдарды зерттейтін ғалым, академик Ә.Қайдар екіге бөледі:
1. Этнос тіліне жалпы қатысы бар /мәселен, мәдениеттану,
этнография, этнология, өлкетану, фольклористика, мифология, астрономия,
педагогика, дидактика т.б.) ғылымдар.
2. Этнос тілінің тілдік табиғатын айқындауға тікелей қатысты
ғылымдар
/мәселен,
этимология,
паремиология,
терминология,
лексикорография, социолингвистика, этнолингвистика, психолингвистика
т.б.
Демек бұл екі топтағы ғылым салаларын этнолингвистикамен
байланыстыратын, этнос болмысын таныстыратын тілдік дерек көздерінен
көреміз. Міне осындай сабақтастықтың бірі –этностың мәдениетін таныту
мүддсін көздеген мәдениеттанумен сабақтас лингвомәдениеттану.
Бүгінгі таңда тіл арқылы мәдениетті тану лингвомәдениеттану
пәнінен бұрын этнолингвистика ғылымында сөз етілген. Лингвистикалық
түсіндірме сөздігінде: „Этнолингвистика (гректің „этнос”-тайпа, халық,
француздың „лингвистика”) тілі мәдениетпен, тілі этномәдени және
этнопсихологиялық факторлармен байланыстыра қарастыратын тіл білімінің
бағыты” деп. анықтаған.
Кез-келген тілдік құбылыстың табиғатын оның тек тілдік
заңдылықтарына
ғана
сүйеніп
емес,
сонымен
қатар
халықтың
дүниетанымына, салт-дәстүріне, ұлттық болмысына да қатысты қарастыру
этнолингвистика мен лингвомәдениеттану пәндерінің ортақ заңдылығы деуге
болады. Професор Қ.Жұбановтың «Тіл арқылы халықтың тағылымдық
мұраты этностың әр дәуіріндегі ұрпақ өкілдеріне мәдени әрі тілдік мұра
ретінде сақталатын және тіл мен мәдениетті табыстыратын жаңа саланың
дүниеге келетініне сол кездердің өзінде-ақ болжам айтқаны белгілі». «Ата
мұрасы болып, Абайдың еншісіне тиген әдебиет қазынасы екі түлік болатын.
Бірі – емшек сүтімен қатар құлағына кіріп, сүйегіне сіңген ананың әлди-әлди
ақбөпем”, атаның „сал, сал білек, сал білек”, қойшының әні, қыздың сыңсуы,
қаралы қатынның жоқтауынан бастап, көркемдік сезімін шарбыдай
шырмаған халық әдебиеті”
Достарыңызбен бөлісу: