«Та рих та ғы лы мы» де ген та қы рып та Ш.Мұр та за жә не Ж.Бө де шұлы шы ғар ма-

105
Халықара­лық­зер­ттеу­лер­фор­ма­тын­дағы­тап­сырма­лар­үлгілері
 
Мә тін ді оқып, сұ рақ тар ға жау ап бер.
І
Жал ғыз жар лы ас үй де:
Жал ғыз ошақ. Жал ғыз қа зан. Жал ғыз шө міш.
Жал ғыз кө сеу. Жал ғыз та бақ. Жал ғыз ке се. Жал ғыз қа сық.
Жал ғыз шәу гім. Бә рі-бә рі жал ғыз дан.
Жал ғыз жү рек. Жал ғыз қа лам. Жал ғыз жан.
Тас қо ра ның сыр тын да:
Төң ке ріл ген ит-аяқ.
Жал ғыз бо ран. Жал ғыз бө рі ұлып тұр.
Емен есік кү зет кен жал ғыз шой ын құ лып құл...
Бо са ға да мө ңі рей ді іші қу ыс тұлып құр.
Ағаш науа ішін де қа тып қал ған тұ нық су.
Қа тып қал ған сі ре сіп жал ғыз қай ың құ рық тұл.
Беу, жал ғыз дық әле мі, беу, жал ғыз дық әле мі,
Ғұ ла ма ға ғұ мыр лы жа рас қа ның әде мі...
Жал ғыз дық тан қор қа ды 
обыр, жем қор, топ шыл, құз ғын, кү ші ген.
ІІ
Күн қия дан ау нап, ба тып ба ра жат ты. Те ңіз бе ті қыз ғыл тым тарт ты. 
Алыс тан ар ғы бет те гі тау да кө рін ді. Ол ал тын ар қа лы ай да һар си яқ ты еді. Сол 
тау ға, бат қан күн ге, қыз ғыл тым те ңіз ге прис тань нан қа рап тұр ған үшеу дің 
су ре тін май да тол қын тер бе ді. Әл де қай да көз ұшын да күн нің бат қан же рі не 
асық қан дай жал ғыз қай ық ке тіп ба ра ды. Жай шы лық та на зар түс пей тін әл гі 
қай ық қа зір мүл де ая ныш ты. Те ңіз ше ті не шы ға ма, шық пай ма, жа ға ға же те 
ме, жет пей ме деген мү сір кеу се зімін ту ды ра ды.
«Жо лың бол сын, жал ғыз қай ық», – де ді іші нен Әр лен. Қай ық те ңіз бен 
ас пан қиюла сып жат қан қа ра сы зық тан ары ау нап тү сіп жоқ бо ла тын дай 
кө рін се де, әлі үзіл ме ген үміт тей көз ұшын да бұл ды ра ды да тұр ды.
Жа ға да жан азая бер ді. Кеш кі та мақ тың ке зі де ке ліп еді. Бі рақ осы бір 
кеш тің су ре ті не той ма ған үшеу ға на прис таньда оқ шау қал ған. Олар әл гі 
қайық ты көз бен әлі шы ға рып са лып тұр ған дай. Түн жа мы ла бас та ған те ңіз де 
кес пек-бұй лар ға на жал ғыз сы рап, қыл тың-қыл тың қа раң дай ды.
«Ей, адам дар, күн діз сен дер ге жол көр се тіп, жақ сы лық жа сап едік, ен ді 
біз ді тас тап кет пең дер», – деп қол бұл ғап жа лын ған дай бо ла ды. Олар дың ті лін 
ша ға ла лар ға на тү сін се ке рек, ай нал шақ тап-тө ңі рек тей ұшып, тө сі мен жа най 
өтіп жүр ге ні.

жүктеу/скачать 3,33 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: