13
білетұғын - мен, сенің сөзіңді ұғатұғын -
мен, менсіз пайданы іздей алмайды екен,
залалдан қаша алмайды екен, ғылымды
ұғып үйрене алмайды екен, осы екеуі
маған қалай таласады? Менсіз өздері неге
жарайды?
Қайрат: «Ей, ғылым, өзің де білесің ғой,
дүниеде ешнәрсе менсіз кәмелетке
жетпейтұғынын; әуелі, өзіңді білуге
ерінбей-жалықпай үйрену керек, ол –
менің ісім».
Ғылым: «Орынды іске күшіңді аятпайды.
Орынсыз жерге қолыңды босатпайды. Осы
үшеуің басыңды қос, бәрін де жүрекке
билет, -
деп ұқтырып айтушының аты
ғылым екен. Осы үшеуің бір кісіде менің
айтқанымдай табылсаңдар, табанының
топырағы көзге сүртерлік қасиетті адам -
сол. Үшеуің ала болсаң, мен жүректі
жақтадым».
Жүрек: «Мен - адамның денесінің
патшасымын, қан менен тарайды, жан
менде мекен қылады, менсіз тірлік
жоқ....Үлкеннен ұят сақтап, кішіге рақым
қылдыратұғын - мен, бірақ мені таза
сақтай алмайды, ақырында қор болады».
Достарыңызбен бөлісу: