55
Хан Тоқтамыс қарланып,
Байтағым
деп зарланып, –
дегенді оқимыз. Бұл сөз Махамбет ақынның аузына да жиі оралған:
Біздің Ер Исатай өлген күн,
Он сан
байтақ
бүлген күн.
Бұхар жырауда:
Байтағың
байып, мал беріп,
Байрақты жерге қыстатқан, – деп келеді.
Байтақ
сөзі бұл күндегі әдеби тілімізде «ұшы-қиыры жоқ кең»
деген сындық-мағынада қолданылады (ҚТТС, II, 41). Ал жоғарғы
мысалдарда бұл сөз осы көрсетілген ұғымда емес.
Байтақ
сөзі
бұрын қазақ тілінде зат есім мағынасында қолданылып, «белгілі бір
этникалық-территориялық тұтастық (мысалы, хандық), ел, жұрт» де-
ген мағынаны білдірген. «Едіге» жырында ханға ренжіп, қайырылмай
кеткен батырға кері қайт деп өтіне келген Жанбай:
Байтақ
бөліп береді,
Патсалықты құр сәна, –
деп уәде береді. Мұндағы
байтақ
деп отырғаны – белгілі бір
мекендегі (территориядағы) белгілі бір құрамды ел, яғни кішігірім
хандық. Өйткені осы идея «Ер Тарғын» жырында:
Бес жүз ауыл
береді,
Өз алдыңа сұлтан боп,
Сүйген жерің жайлашы,
Неғыласың бір қызды!?–
деп,
байтақ
сөзінің орнына
бес жүз ауыл
деген әбден нақты мағы-
надағы сөз тіркесі ұсынылған.
Ертеректегі үлгілерде кездесетін
байтақ
ел,
байтақ
жұрт
де-
гендер қазіргідей «барлық ел, барлық жұрт» дегенді емес, «жеке
бір хандық сияқты тұтастық, ел-жұрт» деген ұғымда жұмсалған,
яғни
ел
және
жұрт
деген жеке сөздердің баламасы ретінде келген,
сонда
Достарыңызбен бөлісу: