емес, Маркске дешнп букш дуниежузМк парасат элемшде
тендеа жок, биж болып табылады.
Данышпан сыншы, данкгы философ Виссарион Гри
горьевич Белинский (1811-1848) самодержавиелгк-крепост-
никтж правоньщ катал айыптаушысы, езигген шаруалардыц
мун-муддес1 мен ой-арманыныц жалынды жаршысы болды.
Оныц “Эдеби арманнан” басталып, “Александр Пушкин
шыгармаларына” дешн ерлеп келетш, одан саф таза саяси
есиеп “Гогольге хаткд” шалкып шыгатын барлык “кимыл-
козгалыс устшдеп эстетикасыныц” еткен гасырдагы орыс
эдебиетшщ тарихынан алатын орны орасан зор. Идеология-
лык карсыластары оны “аланда орын болмагандыктан
журналда бутк шыгарьш журген эдебиет сойкдны” (Вязем
ский) десе, бул “кдйсар Виссарионныц” курескерлж кейпш
танытса керек. Орыстьщ эдеби-керкем сыны мен эдебиет
тану гылымында бупн
6ip
дэу1р болып кдлган бага жетпес
бай эстетикалык 9pi философиялык туындыларында
Белинский сез енершщ шыншылдык, халыкзъщ кдсиетш,
когамдык-езгертушипк манызын ту ran кетерда; “гасырдьщ
улы максаттарына” кызмет етуш, адамды кулдык бугаудан
босатар, курес пен бостандыхкд шакырар
Kyuiperri
куш
болуын талап
Достарыңызбен бөлісу: 
