үзімін беріп, үш-төрт бала мектепке кіреді де, асық ойнайды. Ертайдың асыққа
сараңдығы жоқ, көздегенін мүлт жібермейді.
Иманбек арам ойнап, Ертайдың сақасын екі рет өлтіріп кетеді.
Дүниені күйдіре жалмап тұрған ыссы күннен қорынатын жерің –
көлшік.
Танымайтын себебім, біздің колхоздан үш-төрт шақырым жерде тағы бір ауыл
бар. Айналдырған он шақты үй. Оларды
сиыршы
дейді. Себебі көлікке жігер
аты да, мінер көлігі де –
сиыр мен өгіз.
Осы арада ойламаған жерден шатақ шықты. Ертайдың киімдерін Иманбек
тығып қойған екен. Ертай қарғысты жаудырған кезде, Иманбекпен төбелесіп қа-
лады. Иманбекті ұшырып түсірген де, мені итеріп жіберген де тәмпіш мұрын қа-
ра бала.
Екі алақан енді еш уақыт та ажырамастай шарт етіп қабысты.
Қолы темірдей
қатты екен.
Ертайдың үйіне келгендегі Шаншатайдың киген киімі пәлеңдей су жаңа
болмаса да, тап-таза. Бұтында шолақ балақ шалбар. Үстінде кеше суға ки-
ген торкөз көйлек. Аяғында сандал. Басына кигені көнетоз тақия. Галстук
тағып алған. Ертай да Шаншатайға қарап, оқуға киіп жүрген көк сәтен
жидесін, ақ жолақ жолы бар шалбарын, жуырда базардан әкесі әкелген са-
ры брезент бәтеңкесін киеді.
Ержан көре сала мазақтай бастайды, ата-әжесі «біздің ерке тайлақ та әп-әдемі»
деп қолпаштайды.
Шаншатай мектеп алдындағы қос терек түбінде тұрып, егіс қасына қырманға
барасың ба деп сұрады, комбайн келді деп айтты.
Достарыңызбен бөлісу: 
