Ренессанс гуманизмінде адамның адамға деген көзқарасы алдыңғы қатарға шығады
жүктеу/скачать 19,37 Kb.
|
Запрос на толерантность как социокультурную норму возникает в Западной Европе в Новое время в связи с разворачиванием эндогенного
|
Запрос на толерантность как социокультурную норму возникает в Западной Европе в Новое время в связи с разворачиванием эндогенного ( внутреннего) плюрализма : мировоззренческого (Возрождение), плюрализации форм христианского вероисповедания ( Реформация), утверждения рационализма (Просвещение), появления новых субъектов социокультурной деятельности, добивающихся своего политического, социального, религиозного и культурного признания ( протестанты, буржуазия, пролетариат, женщины, молодежь и другие). Толеранттылықты әлеуметтік-мәдени норма ретінде сұрау Батыс Еуропада қазіргі уақытта эндогендік ( ішкі) плюрализмнің өршуіне байланысты туындайды : дүниетаным (Қайта өрлеу), христиан дінінің формаларын плюрализациялау ( қайта құру), рационализмді бекіту (ағарту), саяси, әлеуметтік, діни және мәдени тануға ұмтылатын әлеуметтік-мәдени қызметтің жаңа субъектілерінің пайда болуы ( протестанттар, буржуазия, пролетариат, әйелдер, жастар және басқалар). В ренессансном гуманизме отношение человека к человеку выходит на передни план. Принцип толерантности в эту эпоху проявился в полной мере, поскольку как можно говорить о гуманном отношении, не основываясь на уважении личности другого человека, его способностей и достоинств?! Ренессанс гуманизмінде адамның адамға деген көзқарасы алдыңғы қатарға шығады жоспары. Бұл дәуірдегі толеранттылық қағидасы толығымен көрінді, өйткені адамгершілік көзқарас туралы қалай айтуға болады басқа адамның жеке басын, оның қабілеттері мен қадір-қасиетін құрметтеу?! Одним из первых, кто обосновал принцип толерантности, был известный гуманист Эпохи Возрождения Эразм Роттердамский [7]. Далее эти идеи были развиты Мишелем Монтенем [6]. Позднее о толерантности писал Френсис Бекон, что коль каждому в этом мире необходимо воздать по заслугам, то человек и должен быть снисходительным к другим людям Толеранттылық қағидатын алғашқылардың бірі болып қайта өрлеу дәуірінің танымал гуманисті Эразм Роттердамский негіздеді [7]. Бұдан әрі бұл идеяларды Мишель Монтайн жасаған [6]. Кейінірек Фрэнсис Бекон толеранттылық туралы жазды, өйткені бұл әлемдегі барлық адамдар өз еңбектерімен марапатталуы керек, содан кейін адам басқа адамдарға мейірімді болуы керек В XVII-XVIII вв. толерантность была установлена как в Англии, так и в Америке не столько в качестве идеального принципа, сколько по необходимости - когда было разрушено монолитное единство общества. Идеологи и общественные деятели поняли, что в обществе будет больше мира, если не пытаться извне навязывать людям религиозное и национальное единство. Проблема толерантности впервые возникла в западной цивилизации именно на религиозном уровне, а религиозная толерантность положила начало всем другим свободам, которые были достигнуты в свободном обществе XVII-XVIII ғасырларда. толеранттылық Англияда да, Америкада да идеалды принцип ретінде емес, қажет болған жағдайда - Қоғамның монолитті бірлігі жойылған кезде орнатылды. Идеологтар мен қоғам қайраткерлері, егер сіз адамдарға діни және ұлттық бірлікті сырттан енгізуге тырыспасаңыз, қоғамда бейбітшілік көп болатынын түсінді. Толеранттылық мәселесі алғаш рет Батыс өркениетінде діни деңгейде пайда болды, ал Діни толеранттылық еркін қоғамда қол жеткізілген барлық басқа бостандықтардың негізін қалады Эпоха Просвещения XVIII века, которую часто наделяют духом толерантности, породила очень опасный, так называемый якобинский фанатизм рационалистического типа. Единственным видным представителем толерантности в ту эпоху был Вольтер. Толеранттылық рухымен жиі берілетін XVIII ғасырдағы ағарту дәуірі рационалистік типтегі якобиндік фанатизмді тудырды. Сол дәуірдегі толеранттылықтың жалғыз көрнекті өкілі Вольтер болды. Первое десятилетие XXI века многими экспертами рассматривается как десКөптеген сарапшылар ХХІ ғасырдың алғашқы онжылдығын мультимәдениет пен толеранттылық дағдарысының онжылдығы деп санайды.ятилетие кризиса мультикультурализма и толерантности. Также толерантность критикуется, как форма манипулирования сознанием людей с целью заглушить, прикрыть губительные и чрезвычайно негативные для общества моменты. Сондай-ақ, толеранттылық қоғам үшін зиянды және өте жағымсыз сәттерді жасыру, жасыру мақсатында адамдардың санасын айла-шарғы жасау нысаны ретінде сынға түседі. Таким образом, становится очевидным, что толерантность как социокультурная норма является эпифеноменом, заданном базисными характеристиками западноевропейской ( и западной в целом) социокультурной системы: социально-политическим плюрализмом, парламентаризмом, секуляризмом, конституционными свободами и институтом прав человека, социальной мобильностью и ориентиром на инновационное развитие. Осылайша, толеранттылық әлеуметтік-мәдени норма ретінде Батыс Еуропа ( және жалпы батыс) әлеуметтік-мәдени жүйесінің негізгі сипаттамалары: әлеуметтік-саяси плюрализм, парламентаризм, зайырлылық, Конституциялық бостандықтар және адам құқықтары институты, әлеуметтік ұтқырлық және инновациялық дамуға бағытталған эпифеноменом болып табылады. В 1995 году UNESCO предложила художникам создать специальные символы толерантности, которые стали бы ее флагами. На этот призыв откликнулись многие, но лишь шесть из них получили широкую известность: Фреденшрейх Йундертвассер (Австрия), Сулейман Кеита (Сенегал), Рэйчид Кораичи (Алгерия), Роберто Матта (Чили), Роберт Раусченберг (США), и Дэн Ю (Вьетнам). 1995 жылы UNESCO суретшілерге арнайы дизайн жасауды ұсынды оның жалауларына айналатын толеранттылық нышандары. Бұл шақыру үшін көбісі жауап берді, бірақ олардың алтауы ғана кең болды Даңқ: Фриденсрейх Хундертвассер( Австрия), Сүлейман Кейта ((Сенегал), Рейчел Кораичи (Алгерия), Роберто Матта (Чили), Роберт Раусченберг (АҚШ) және Дэн Ю (Вьетнам) Культура толерантности становится сегодня новой формой развития национального, религиозного, политического, нравственного сознания, преодолением их стремления к автономии, закрытости, статичности. В тоже время следует помнить, что толерантность это не только идея, образ, но и практическое поведение, действие, влияние на окружающий мир. Толеранттылық мәдениеті бүгінгі таңда ұлттық, діни дамудың жаңа формасы, саяси, адамгершілік сана, олардың автономия, жақындық, статикалық. Сонымен қатар, бұл есте сақтау керек толеранттылық-бұл идея, сурет қана емес, сонымен қатар практикалық мінез-құлық, әрекет, қоршаған әлемге әсер ету. жүктеу/скачать 19,37 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|