Ата-аналардың педагогикалық құзыреттілігінің үш деңгейін шартты түрде бөледі:
Жоғары деңгей. Ата – аналар басты мақсаты - рухани-адамгершілік және әлеуметтік-белсенді тұлғаны тәрбиелеу. Оған қол жеткізу үшін тәрбие жұмысын дұрыс таңдайды және құрастырады, әртүрлі болуы тиіс таңдалған тәрбие әдістерінің салдары туралы нақты түсінік бар. Сонымен қатар, ата-аналар белсенді әлеуметтік ұстанымды ұстанып, балаларға қоғамдық жұмысқа көмектеседі.
Орта деңгей. Ата-аналар тәрбиенің басты мақсатын түсінбейді және тәрбие жұмысының бағыттары туралы беттік түсінікке ие болады. Олар баланың психологиялық-физиологиялық дамуының осы кезеңінде қандай әдістер орынды екенін әрдайым дұрыс анықтай бермейді. Жекелеген жағдайларда тәрбие жұмысының отбасының әртүрлі мүшелері тарапынан келіспеуі мүмкін, ал талаптар ақылға қонымды, бірақ жиі жүйесіз сипатта болады. Өз баласының қоғамдық өміріне қатыспайды, бірақ оқу орнымен ресми байланысты қолдайды.
Төмен деңгей. Ата-аналардың тәрбие мақсаты туралы нақты түсінігі жоқ, мазмұны шаруашылық-тұрмыстық мәселелермен шектелген авторитарлық сипаттағы тәрбие әдістерінің шектеулі шеңберін таңдайды. Балалар мен ата-ана қарым-қатынасы салқын, құрмет, сенім және өзара қолдау жоқ. Баланың қоғамдық өміріне ата-аналар қатыспайды.
