Құрмаштың әкесі: Қойға қасқыр шапқанда өзінің ұяластарының соңынан кетті. Кәпірдің көзі жап-жасыл , тұқымын сезген жүзі қара ғой. Өлтіріп терісін алайық деп едім. Балам көнбеді.
Ақтаушы:
Халық арасында «Қасқырды аяғы асырайды» деген мәтел бар. Қасқырдың негізгі қорегі- ет. Сондықтан табиғат заңы бойынша өз қорегін өзі тауып жейді.
Хатшы:
Айыптаушы халық атынан шақырылсын.
Халық:
Қараадырдың іші-тысындағы ел түгел көресіні көрді. Даладан қойшы алдынан қой тартып жейтін, жайлаудағы сиырға шауып, тайыншадан бастап, үлкен сиырға шейін жейтін. Кісіден қорықпайды. Торуға мезгіл таңдамайды. Алыстан мылтық атып, қорқытпақ болғандарда бар. Одан да жасқанбады.
Ақтаушы:
Негізіне ұялас туыстар бірігеді. Қасқырлар қоғамында атам заманнан бері мәңгілік патриархат. Ерлі-зайыпты қасқырлар жұбы өмір бойы сақталады. Ересек қасқыр біткен өз ұрпағының шын мәніндегі адал тәрбиеші.
Даттаушы:
Бірақ Көксерек өзінің күшігін жерге жұлқып-жұлқып соғып, қабырғаларын сындырып, өлтіріп тастайды. Ол қандай тәрбиеші, онда жүрек жоқ.
Ақтаушы:
Аққасқырға жем таситын болады. Бөлтіріктерімен ойнайтын. Ал енді ауыл адамдары Көксеректің бөлтіріктерін де өлтіріп тастайды ғой. Бізде де аяушылық болған жоқ.
Даттаушы:
Тыным алмай баяғы ізімен елді қайта қан қақсатады. Бұрынғадан жаман құтырады. Жаздай жеген қозы, бұзауының саны 50-60-қа жетті.
