ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. Бар ғой... Жаңа айтып едім ғой, бірден қалпақтай түсіреді...
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. /купеден басын шығарып/. Мыналар нағып сыбырласып кетті!.. Мэлис Әлібаевич дейім, құдайақы, осылар бір пәле ойластырып жатыр!..
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. Қазір... қазір... кішкене сабыр ете тұрығыздар! /Жолсерік келіншекке/. Алып кел тез!
Жолсерік келіншек кетеді.
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /купеден басын шығарып/. А, солай ма? Шынымен бізді құртамыз дей ме?
Мэлис Әлібаевич, Асай Мүсеевич, Қошқарбай үшеуі тізіліп купеден қайта шығады.
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. Мәке! Мэлис Әлібаевич, үйбай-ау, о не дегеніңіз! Сіз... сіздер деген – шақырса келтіре алмайтын кісілер... біз қуаныштымыз... Сондай бақыттымыз...
Қаздаңдай басып Жолсерік келіншек екледі. Бір қолында бөтелке мен рюмка қойылған подносы бар. Бөтелкені көргенде Мэлис Әлібаевичтің көзі жайнап кетеді.
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Ау, мынауың жақсы ғой... Мына қарындасымыз сондай керемет қой...
ПОЙЫЗДЫҢ БАСТЫҒЫ. Иә-иә, солай! Бұл қарындасымыз біздің теміржолдағы ең үздік... ең әдемі прәбәдник!
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. /тамсанып/. Шынында да солай екен!.. Ғажап!..
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. /майысып/. Кешіріңіз... Кешіріңіз, Мэлис Әлібаевич ағай... біз байқамай... Ат-шапан айыбымызды төлеуге әрқашан да дайынбыз...
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. /Мэлис Әлібаевичтің құлағына сыбырлап/. Сенбеңіз... Бір сөзіне де сенбеңіз.. Өтірік айтады, зәлім!..
МЭЛИС ӘЛІБАЕВИЧ. Тоқтай тұрыңызшы!... /Жолсерік келіншекке/. Ат-шапан айып төлеймін дейсіз бе? Өте жақсы... Мен әрқашан дайынмын! Жайнаңдаған көзіңнен сол!..
ЖОЛСЕРІК КЕЛІНШЕК. /қолындағы бөтелкені нұсқап/. Мэлис ағай, мынау сізге... сіздің өзіңізге арнап... кішкене құйып жіберуге рұқсат етіңіз.
АСАЙ МҮСЕЕВИЧ. /сыбырлап/. Жо-жоқ, Мэлис Әлібаевич, ішуге болмайды! Құдайақы осылар у берейін деп тұр!..
Достарыңызбен бөлісу: |
