Бақа- бақа, балпақ,
Басың неге жалпақ?
...Сауысқан, сауысқан,
Жауыр атқа жабысқан.
...Қарға, қарға, қарғалар,
Қар үстінде жорғалар,-
деген өлеңдер осылай туған.
Баланы жақсы көрген халық оларға малдың баласын сүюінде үлгі еткен. Мұндай жырларда малдың төлін сүюіне қоса сол төлдердің аттарына ерекше сипаттарына назар аударылады.
Қой сүйеді бласын қоңырым деп,
Ештеңені білмейтін момыным деп.
Сиыр сүйеді баласын торпағым деп,
Қараңғыда басқаған қорқағым деп.
Түйе сійеді баласын боташым деп,
Жаудыраған көзіңнен тоташым деп.
Ешкі сүйеді баласын лағым деп,
Тастан – тасқа секірген шұнағым деп.
Жылқы сүйеді баласын құлыным деп,
Достарыңызбен бөлісу: |
