Нейролингвистика ( грек. Neuron жүйке, франц. Linguistigue лингвистика, лат. lingua тіл) – неврология мен тіл білімінің түйіскен жерінде пайда болан, мимен байланысты тіл жүйесін зерттейтін ғылым саласы. Мидың зақымдануынан сөйлеудің бұзылуы (афазия) орта ғасырлардан белгілі, бірақ оның зерттелуі 19 ғ. 2-жартысында басталды. Оны зерттеуде В.А.Богородицкий, И.А.Бодуэн де Куртенэ, Л.В.Щерба т.б. тіл қызметінің үш құрамынан – фонация (дауыстап айту), аудиция (қабылдау), церебрациядан (мида болатын процесс) тұратынына сүйенген. Кеңес дәуірінде дамуы Л.С.Выготскийдің психологиялық концепциясына сүйенген А.Р.Лурия еңбектерінде көрсетілген. Қазіргі нейролингвистика адамның сөйлеу қызметін кешенді зерттеудің бір саласы болып табылады.
Қолданбалы лингвистика ғылымының зерттелуі
Достарыңызбен бөлісу: |
