Туған жердің батырларына мың тағзым!
Ақтөбе қаласы, «№ 19 орта мектебі» КММ
Дерюга Валерия
9 «В» класс оқушысы
Жетекшісі: Рахметова Сауле Жанабиловна
Биыл Ұлы Отан соғысының жеңіспен аяқталғанына 75 жыл болады.Ұлы Жеңіс күні елі мен жері үшін жанын пида еткен, туған жеріне, отбасына, туысқандарына оралмай қалған қаһарман ерлерді бүкіл елі болып еске түсіреді. Ұлы жеңіске жету жолында қанша адам өз өмірін құрбан етті! Ондаған миллион адам ұрыс даласынан оралмады. Жеңістің құны өте жоғары. Бүкіл халық аталары мен әжелерін мақтанышпен еске алады. Соғысты еске түсіргенде, бізді көптеген сезім толғандырады..
Біраз уақыт өтсе де, бұл сұрапыл соғыс барлық жандарды әлі де толғандырып келеді.
Ұлы Отан соғысы халқымызға төнген ең ауыр күндер болды. Төрт жыл күні-түні өз жері мен елі үшін, келешек ұрпақ, біз үшін жан қилы соғыс жүріп жатты. Біз соғысты қаламаймыз, Отан үшін, ел үшін ерлікпен қаза тапқандар да мұны қаламады! Олар күндіз-түні балаларын, отбасын көрмей, бізді жаудан қорғау үшін соғысқа аттанды, солардың ерлігінің арқасында біз бәріміз қазіргі кезде бақытты өмір сүріп келеміз.
Ұлы Отан соғысының зардабы еліміздегі әрбір адамға, әрбір отбасына тиді десек қателеспеймін. Бұл соғыс әр отбасын қара жамылдырды. Мыңдаған адамдар соғыста от кешіп, қайғы-қасірет шекті.
1941 жылы 22 маусымда адамдар радиодан қорқынышты жаңалықты естіді: «Соғыс!» Әр үйге көз жас пен қайғы келді, қиын соғыс келді. Фашистерге қарсы күрес барлық жерде болды: аспанда, құрлықта, теңізде. Біздің халқымыз талай азапты бастан өткерді: суық, аштық, азаптау, қорлау! Бірақ күнделікті ерліктерін жүзеге асыратын адамдар аман қалды! Олар өмірден өлім мен өлместікке бет алды!
Біздің жерлестеріміз майдан даласында елі үшін, жері үшін, отан үшін ерлікпен шайқасқан болатын. Солардың арасында менің үлкен атам 25 маусымда 1922 жылы дүниеге келген Цокур Иван Демьянович қанды майданға қазіргі Ақтөбе облысының Григорьевка ауылынан шақырылды. Қызыл әскер жауынгері болған. Атам соғыстың алғашқы күндерінен бастап, Жеңіске жеткен батырлардың бірі. Ұлы Отан соғысы кезінде 1941 жылы атқыштар полкі бірінші Украин майданының 674 танк дивизиясында қызмет еткен. Ол Белоруссия, Румыния, Ресейдің көптеген ірі қалаларын, сондай-ақ Польша мен Чехословакияны фашистік басқыншылардан азат етті. Менің атам жеңісті 1945 жылы Берлинде қарсы алған.
Атам соғыс кезіндегі ерлігі үшін «Жауынгерлік ерлігі үшін», «Берлинді алғаны үшін», «Праганы азат еткен үшін» , Жеңіс күніне орай мерейтойлық медальдармен және «2 дәрежелі Отан соғысы» орденімен марапатталған . Иван атам соғыстан кейін туған ауылы Григорьевкаға келіп, үйленді, содан кейін Ақтөбе теміржол колледжіне оқуға түсті. Оқуды бітіргеннен кейін Кемпірсай темір жол өткелінің 36-дан 33-ке дейінгі теміржол учаскесінің шебері болып тағайындалды. 1955 жылға дейін жұмыс істеді. Кейін Анастасьевка ауылына қоныс аударуға мәжбүр болды. Ол ауылда ұзақ уақыт тексеру комиссиясының төрағасы болып жұмыс істеді және халық сайлаушысы болып сайланды. Күзде егін жинау кезінде комбайншы болып жұмыс істеді. Еңбек міндеттерін адал атқарғаны үшін «Социалистік Еңбек Ері» медалімен марапатталған. 1978-1985 жылдыры Фрегат далалық суару жүйелерінің шебері болып жұмыс істеді, бұрын Саратов облысы, Энгельс қаласында ирригациялық жүйелер бойынша курстардан өтті. 1985 жылы отбасы Бадамша аудан орталығына көшті. Атам зейнетке шыққанына қарамастан, наубайханада жұмысын жалғастырды. Қай жерде болмасын, оның басты ерекшелігі тәртіп, жауапкершілік, ұстамдылық және кез-келген жағдайда өзін шоғырландырып, дұрыс шешім қабылдай білу болды.
Керемет әке, отбасы адамы, алты баланы тәрбиелеп, бәріне білім берді, 2006 жылы шілдеде 83 жаста қайтыс болды.
Мен осындай ардагер атамның шөбересі болғаныма мақтанамын, оның аты біздің есімізде мәңгіге сақталады. Өскенде өзімнің балаларыма сұрапыл соғыс және үлкен атам туралы айтып беремін.
Солардың баршасының басына қандай қиындық туса да, көніп және төтей бере алған халқымызға бас иіп, тағзым етемін.
|
|
Ардагерлер арқасында біз осы күнге жеттік. Біздің өз еркінімізбен бейбітшілікте өмір сүріп, мектепте алаңсыз білім алып жатқанымыз, шаттана күлгеніміз, жайрандап жүргеніміз – бәрі де сол Ұлы Отан соғысы Жеңісінің арқасы деп білемін. Енді соғыс ешқашан болмасын, қайталанбасын деп тілеймін. Ел үшін аянбай еңбек етіп, білім алып, өз жеріміздің отансүйгіштік патриот болуға талпынуымыз керек.
Мен өзімнің үлкен атамды және соғысқа қатысқандардың барлығын мақтан тұтамын. Олар өз Отаны, бейбіт аспан және біздің өміріміз үшін жанын аямай күрескен әже мен аталар. Егер мен Ұлы Отан соғысының ардагерін жолықтырсам, оған бақытты және салауатты өмір үшін алғыс айтамын.
Достарыңызбен бөлісу: |