Ойық жара ауруларының патогенезі
Бергман теориясы (1913 ж.) бойынша жүйке жүйесі бұзылған вегетативті дисгормонияға ұшыраған адамдарда қайталанып кездесетін жүйке жүйесінің тітіркенуі қарын еттерімен қан тамырларының спазмасына ұшыратады. Спазм ишемияға, кілегейлі қабаттың шырын қышқылына төзімсіздігіне ұшыратады.
Ашофф теориясы (1923, 1932 ж) - қабылданылған тағам кіші иінмен өтіп оның кілегейлі қабатын жарақаттайды. Осы себептен ойық жара көбінесе кіші иінде және пилоруста жиі орналасады деп есептеген. Ашофф қарынның "спецификасыз" - қышқыл - шырын шығаратын бөлімдерін айырады.
Достарыңызбен бөлісу: |
