пантеизм теориясы бар, оның негізін
салушылар Қҧдайды табиғатқа, ал табиғатты Қҧдайға жанастырады –
(Қҧдай – барлық затта, барлық зат - Қҧдайда, Қҧдайдан басқа ештеңе жоқ).
Пантеизм Қҧдайды жеке тҧлға емес, ӛзін-ӛзі жаратушы, ӛзіндігі жоқ кҥш
ретінде қабылдайды.
Діннің тҥбегейлі жаңа тәсілі неміс классикалық философиясында
қабылданды. Қҧдайдың шынымен бар екені туралы сҧрақ адамгершілік
аясына кӛшеді және сондықтан да діннің мәңгілік, тозақ, жҧмақ,
қорқынышты сот немесе ақырғы заман сияқты негізін салушы
категориялары неміс философтары ҥшін моральді тҧлғаларды даярлауға
болатын қҧралы ретінде маңызды.
Діннің қайнар кӛздерінің тҥп тамыры практикалық тҥйсік аясына
тереңнен жайылады
(И. Кант) , дін шексіздікке бағыныштылықтың аса
ерекше сезімін білдіреді
