(л ат. a d a p ta tio - б е й ім д е у ,
икемделу) - XIX ғ. ортасында
санскрит тілін зерттеуші-ғалым
А.Людвиг ұсынған теория. А.т.-
нда үндіеуропалық флективті
ф орм аларды ң пайда болуы
туралы айтылады. Бүл теорияға
сәйкес, сөз өзгертуші аффикс-
тер мен есімдіктердің дамуында
ешқандай байланыс болмаған,
кейіннен ғана олар грамматика-
лық мағынаны білдіруге бейім-
д е л ге н . Л ю д в и гт ің ойы нш а
е т іс т ік пен е с ім д ікте гі ү н д і-
еуропалық жалғаулар әуелгі
кезде сілтеу мағынасында, негіз
тудыруш ы суф ф икс ретінде
қолданған. Кейіннен мүндай
н е гізд е р б а сқа да әр түр л і
м ағы на мен қа ты н а с та р д ы
білдіру үш ін ф лективті н е гіз
ретінд е пайд ал аны л ған. Ал
олардың қүрамындағы суффикс-
т е р і ж а ң а гр а м м а т и к а л ы қ
категорияларды ж асау үш ін
жүмсалған. А.т.-н дәлелдеу үшін
Л ю д в и г
с а н с к р и т
т іл ін е н
көптеген материалдарды келтір-
ген. Негізінен Ф.Бопптың агглю
тинация теориясы на қайш ы
8
АДВЕ-АККА келгөндіктен А.т. қолдаушыла-
рын таппады . А.т. Ф . фон
Шлегельдің эволюциялық теория-
сымен үндес келеді (Шлегель
те о р и я сы н д а е с ім д ікт е р д ің
жалғаулардан пайда болған-
дығы негізделген).