Философия өзінің түп-тамырын ғасырлар қойнауынан тереңге тартып, өмірлік маңызы зор ресурстарға ие болған руханияттың, дүниетанымның қажетті құрамдас бөлігі ретінде Қазақстан аумағында да өз көрінісін тапты



Дата11.05.2022
өлшемі24,07 Kb.
#141749
Байланысты:
Мақала


Философия өзінің түп-тамырын ғасырлар қойнауынан тереңге тартып, өмірлік маңызы зор ресурстарға ие болған руханияттың, дүниетанымның қажетті құрамдас бөлігі ретінде Қазақстан аумағында да өз көрінісін тапты. Халықтың рухани даналығы адалдық, әділдік, адамгершілік және ақыл-ойдың «тойымсыз» қабілеті сияқты моральдық-адамгершілік қағидаттар негізі болып табылатын Мәңгілік мағынаны қамтитын өмірге деген ұлы махаббаттан тұрды. Өткеннің барлық озық ойлары адамның ақыл-ойын, білімін адамға және оның табиғатына, адамның мәнін қалай және қалай түзетуге және өмірдің шынайы мағынасын табуға мүмкіндік берді. Өйткені, кез - келген философия өмірдің мәні неде деген сұрақтан басталады. Өмірдің мәні мәселесі философиялық рефлексияның "Мәңгілік" мәселелерінің бірі болып табылады. Өмірдің мәні-философияның проблемалық саласына әсер ететін күрделі жүйелік білім – «адам және әлем». Ұлттық әлеуметтік-философиялық ойдағы өмір мәні идеяларының көрінісі адамның әлемге, қоғамға, басқа адамдарға және т. б. тұтас қатынасын қамтиды. Бұл проблеманың ерекшелігін, біріншіден, оның өзектілігі (болмысы); екіншіден, жалпыадамзаттық құндылықтар; үшіншіден, адам болмысының іргелі негізі бар ұлттық-тарихи дәстүр айқындайды. Өмірдің мәні негізінен әлеуметтік-философиялық проблема болып табылады, өйткені оның шешілуіне сүйене отырып, адамның әлеуметтік және табиғи болмысына, адамның және әлеуметтік топтардың әлеуметтік бағдарлануына Адами өлшем беруге болады. Философияның құндылығы Қазақстан философтарының көптеген ұрпақтарының күш-жігері бағытталған адам өмірінің мағынасын барабар қалыптастыру мен анықтаудан тұрады. Өмірдің мәні туралы мәселе адамның рухани қалыптасу мәселесі ретінде ғана емес, сонымен бірге ағарту, адамгершілік өзін-өзі анықтау және әлеуметтік әділеттілік арқылы ұлттың рухани қалыптасу мәселесі ретінде де қойылды.
Адам – әлеуметтік болмыс. Оның даралығы оның қызметінің барлық салаларында (еңбек, әлеуметтік, отбасылық және т.б.) ашылады, ол жаңа шешімдерді іздеумен және қабылдаумен байланысты қоғамның жаңаруымен тікелей байланысты, бұл қалыптасқан стереотиптерді жеңусіз, адамдардың әр түрлі салаларында еркін шығармашылықсыз мүмкін емес. Адам өмірінің мәні – осы дүниеде өз қабілеттерін жүзеге асыру және нәтижелерді кейінгі ұрпаққа жеткізу. Өмірдің мағынасын сипаттаудағы бастапқы ұғымдар: адам белсенді принцип ретінде; қоғам, әлеуметтік орта; нақты адам өмір сүретін және әрекет ететін әлем; яғни адам, қоғам, адам болмысының әлемі арасындағы негізгі диалектикалық қайшылықтар. Адам мәселесі және оның мәні осы қоғам мәдениетінің барлық элементтерімен өзара байланысты. Атап айтқанда, біріншіден, қоғамда жұмыс істейтін құндылықтар жүйесін көрсету керек; екіншіден, адамзаттың зияткерлік дамуын көрсететін әлемнің суреттері; үшіншіден, тарихи кезеңнің немесе дәуірдің белгілі бір бөлігіне тән ойлау тәсілінің өзіндік ерекшелігі мен негізгі ерекшеліктерін қамтитын ойлау стилі. Өмір мағынасының осы үш біріктіруші компоненті оның ерекше элементтері емес, керісінше оның барлық мазмұнына енеді. Қазақстан үшін ұлттық идея, рухани өзек, барлық рухсыз нәрсеге қарсы тұратын өмір мәнінің өзекті проблемасы болып табылады. Тәуелсіз демократиялық қоғамды құруда өмірдің әлеуметтік-философиялық аспектісіндегі мағынасы мәселесі одан әрі даму жолдарын түсінуге және анықтауға көмектеседі. Егер Қазақстанның өткеніне үңілетін болсақ, онда қазақтарда философия әлемнің барлық халықтары сияқты табиғи жолмен пайда болғанын көреміз. Бұл адамның өмірі мен жақын адамдарының және жалпы барлық адамдардың өмірі үшін қаншалықты маңызды екенін түсіну үшін оның айналасындағы әлемді түсіну қажеттілігімен байланысты болды. Бірақ әр мәдениеттің өзіндік ерекшеліктері бар. Өмірдің мәні туралы түсінік, ең алдымен, ұлттық ерекшеліктерді, өзіндік ерекшелігін сіңіреді; екіншіден, адамда жалпыадамзаттық мәні басым, ол оған жалпыадамзаттық құндылықтар жүйесін негізгі қажеттілік ретінде белгілейді. Өмір мәнінің проблемасы негізінен көшпелі халықтың ерекшеліктерімен, оның тұрмысымен, әдеттерімен, әдет-ғұрыптарымен, әдет-ғұрыптарымен, салт-дәстүрлерімен, сондай-ақ қазақтардың бүкіл тарихи өмірі қоршаған әлеуметтік-мәдени ортаның әсерімен байланысты болды. Көшпелі өмір салтының бірегейлігі ерекше менталитет пен дүниетанымды қалыптастырды. Еуразияның қақ ортасында өмір сүрген көшпенділер ойлау мен қоғамдық ұйымдастырудың өзіне ғана тән ерекше тәсілін қалыптастырды. Егер өмірдің мәні туралы мәселені адам емес, өмірдің өзі қояды деген болжамға сүйенетін болсақ, онда номадтың өмірі қоршаған табиғатпен және оған ұтымды қарым-қатынаста болды.
Қазақ философиясының басты мәселесі – адам (тұлға) және қоғам. Бұл арақатынаста өмірдің мәні мәселесінің әлеуметтік-философиялық аспектісі ашылады. Адамның жеке өмірінің маңызды көрінісі – оның құндылықтарының ең жоғары интеграциясы болып табылатын өмір мағынасының болуы. Қазақ халқының санасында қасиетті орындар мен қабірлерді қастерлеумен байланысты көшпелі мәдениеттің ежелгі дәуірі туралы түсінік терең тамыр жайған. Белгілі бір құрмет ежелден халықтың жадында сақталған. Қазақ көшпенділерінің ділі басқа этностар мен мәдениеттерге деген толеранттылықпен айқындалды. Бұл Қазақстан аумағында зороастризм /Avecta/, христиан, ислам өмір сүргендігімен байланысты. Абай, Шәкәрім, Ш.Уәлиханов, Ы. Алтынсарин, М. Жұмабаев, Ғ. Қараш және т. б. көрнекті мәдениет қайраткерлерінің шығармашылығындағы қазақ ағартушылығы өзінің тағайындалуын ескі, дәстүрлі рулық түсініктермен күресте және жаңа, ағартушы, білімді, еңбекқор, белсенді, жауапты адамды тәрбиелеуде көрді. Қазақ ағартушыларының алға қойған мақсаты көбінесе біздің мемлекетіміз қазіргі даму кезеңінде алға қойған міндетпен сәйкес келетінін атап өту қиын емес, және бұл ретте біз қазақ ағартушылығының зор тарихи маңызын, оның өзектілігін көреміз. Қазақтың ағартушылық ойы, шын мәнінде, Қазақстанның Ресейге қосылуынан кейін халықтың өмірінде болған үлкен өзгерістерге жауап болды. Бұл білім мен сенімге табыну, қоғамның дамуы үшін рухани жаңғырудың маңызы және әр жеке тұлға туралы. Әлем өтпелі, бірақ рухани құндылықтар өзгеріссіз қалады. Сондықтан өмір бейбітшілік емес, тыныштықпен күрес. Ол жасампаздық, жасампаздық, «кешегі» тартымды күшке, инерция мен пассивтілікке қарсы Мәңгілік көтеріліс. Айта кету керек, күрес ақылға қонымды мақсатқа ие болуы керек, байырғы қажеттіліктерді қанағаттандыруға бағытталуы керек. Тарихи тәжірибеде адамды күрестің өзі емес, оның маңыздылығы, бағыты, нақты мақсаты мен мазмұны қызықтырады. Біздің мемлекетіміздің міндеттеріне жеке тұлғаның қалыптасуында, қалыптасуы мен дамуында үлкен рөл атқаратын тәрбие мен білім беруді демократияландыру мен ізгілендірудің бірінші дәрежелі маңызы кіреді. Практикалық тұрғыдан алғанда, демократиялық мемлекет жағдайындағы проблема ретінде өмірдің мәні объективті әлемнің де, жеке тұлғаның да прогресті жүзеге асыруда жауап береді. Тек осы жағдайда ол жеке адамның өмірін нақты жоғарылатады, сондықтан әлемнің өмірін байытады.

Философия уходит своими корнями в глубь веков и находит свое отражение на территории Казахстана как необходимая составляющая духовности, мировоззрения, обладающая жизненными ресурсами. Духовная мудрость народа заключалась в великой любви к жизни, заключающей в себе Вечный смысл, лежащий в основе нравственных принципов, таких как честность, справедливость, нравственность и «ненасытная» умственная способность. Все передовые идеи прошлого позволили человеческому разуму, познать человека и его природу, как исправить смысл человека и найти истинный смысл жизни. Ведь любая философия начинается с вопроса о том, в чем смысл жизни. Вопрос о смысле жизни — одна из «вечных» проблем философской рефлексии. Сущность жизни представляет собой сложную систему знаний, затрагивающую проблемную область философии — «человек и мир». Проявлением представлений о сущности жизни в отечественной социально-философской мысли является воздействие человека на мир, общество, других людей и так далее. б. включает в себя все отношения. Особенность этой проблемы заключается, прежде всего, в ее актуальности (сущности); во-вторых, общечеловеческие ценности; в-третьих, она определяется национально-исторической традицией, фундаментальной основой которой является природа человека. Сущность жизни есть преимущественно социально-философская проблема, ибо на основе ее решения можно придать человеческое измерение социальной и природной природе человека, социальной направленности человека и социальных групп. Ценность философии заключается в адекватном формировании и определении смысла жизни человека, на что направлены усилия многих поколений философов Казахстана. Вопрос о смысле жизни ставился не только как вопрос о духовном становлении человека, но и как вопрос о духовном становлении нации через просвещение, нравственное самоопределение и социальную справедливость.


Человек существо социальное. Его индивидуальность раскрывается во всех сферах его деятельности (трудовой, общественной, семейной и др.), что непосредственно связано с обновлением общества через поиск и принятие решений, что невозможно без преодоления стереотипов, свободного творчества в различных области людей. Суть человеческой жизни в том, чтобы реализовать свой потенциал в этом мире и передать результаты следующему поколению. Основные понятия в описании смысла жизни: человек как активное начало; общество, социальная среда; мир, в котором живет и действует реальный человек; то есть основные диалектические противоречия между человеком, обществом, миром людей. Проблема человека и его сущность взаимосвязаны со всеми элементами культуры этого общества. В частности, в первую очередь необходимо показать систему ценностей, работающих в обществе; во-вторых, картины мира, отражающие интеллектуальное развитие человечества; в-третьих, стиль мышления, вобравший в себя специфику и ключевые черты образа мышления, характерного для того или иного периода или эпохи. Эти три объединяющих компонента смысла жизни являются не отдельными его элементами, а целым их содержанием. Для Казахстана национальная идея, духовный стержень – это актуальный вопрос смысла жизни, противостоящий всему неодушевленному. Вопрос о смысле жизни в социально-философских аспектах построения независимого демократического общества помогает понять и определить пути дальнейшего развития. Если мы посмотрим на прошлое Казахстана, то увидим, что казахи, как и все народы мира, возникли естественным путем. Это было связано с необходимостью понять окружающий мир, чтобы понять, насколько он важен для его жизни и жизни его близких и вообще всех людей. Но у каждой культуры есть свои особенности. Представление о смысле жизни, прежде всего, вбирает в себя национальные особенности; во-вторых, у человека преобладают общечеловеческие ценности, что определяет систему общечеловеческих ценностей как базовую потребность. Проблема смысла жизни в основном была связана с особенностями кочевого народа, его бытом, обычаями, традициями, обычаями, традициями, а также всей исторической жизнью казахов под влиянием окружающей социокультурной среды. Окружающая среда. Уникальность кочевого образа жизни сформировала уникальный менталитет и мировоззрение. Кочевники, жившие в сердце Евразии, выработали уникальный образ мышления и социальную организацию. Если предположить, что вопрос о смысле жизни ставится самой жизнью, а не человеком, то жизнь кочевника находилась в гармонии с природой и окружающей средой.


Основная проблема казахской философии – человек (человек) и общество. В этой взаимосвязи раскрываются социально-философские аспекты смысла жизни. Важным аспектом личной жизни человека является наличие смысла жизни, который представляет собой высшую интеграцию его ценностей. Представление о древней эпохе кочевой культуры глубоко укоренилось в сознании казахского народа, связанное с почитанием священных мест и могил. Определенное уважение давно запомнилось народу. Менталитет казахских кочевников определяется толерантностью к другим этносам и культурам. Это связано с тем, что на территории Казахстана жили зороастризм /авекта/, христианство, ислам. Абай, Шакарим, Ш. Валиханов, Ю. Алтынсарин, М. Жумабаев, Г. ноябрь и так далее. б. Казахское просветительство в творчестве выдающихся деятелей культуры видело свое предназначение в борьбе со старыми, традиционными родовыми представлениями и в воспитании нового, просвещенного, образованного, трудолюбивого, активного, ответственного человека. Нетрудно заметить, что цели, поставленные казахскими просветителями, часто соответствуют задачам, поставленным нашим государством на современном этапе развития, и в то же время мы видим большое историческое значение и актуальность казахского просветительства. Казахское Просвещение явилось, по сути, откликом на большие перемены в жизни народа после присоединения Казахстана к России. Речь идет о преклонении перед знаниями и верой, важности духовного обновления для развития общества и каждого человека. Мир преходящ, но духовные ценности остаются неизменными. Поэтому жизнь есть борьба не за мир, а за мир. Это Вечный Бунт против творчества, творчества, «вчерашней» притягательной силы, инерции и пассивности. Следует отметить, что борьба должна иметь разумную цель, направленную на удовлетворение основных потребностей. В исторической практике человека интересует не сама борьба, а ее значение, направленность, конкретная цель и содержание. В задачи нашего государства входит первостепенное значение демократизации и гуманизации воспитания и образования, играющего важную роль в формировании, становлении и развитии личности. С практической точки зрения сущность жизни как проблема в демократическом государстве отвечает за реализацию прогресса как объективного мира, так и личности. Только в этом случае оно действительно улучшает жизнь отдельного человека, а значит, обогащает жизнь мира.


Philosophy takes its roots in the depths of centuries and finds its reflection in the territory of Kazakhstan as an integral part of the spirituality, worldview, possessing vital resources. The spiritual wisdom of the people was embodied in the great love for life, encompassing in itself the Eternal meaning, lying on the basis of moral principles, such as honesty, fairness, morality and "unscrupulousness". All previous ideas allowed the past to understand man, to recognize man and his nature, how to correct the meaning of man and find the true meaning of life. After all, any philosophy begins with the question of what is the meaning of life. The question of the meaning of life is one of the "eternal" problems of philosophical reflection. The essence of life represents such a complex system of knowledge that affects the problematic area of ​​philosophy - "man and the world." Manifestations of the essence of life in the domestic socio-philosophical thought is the impact of man on the world, society, other people and so on. b. includes in all relations. The peculiarity of this problem is, first of all, in its relevance (essence); secondary, general values; in the third, it is determined by the national-historical tradition, the fundamental basis of which is the nature of man. The essence of life is a pre-existing socio-philosophical problem, but on the basis of its decisions can be given human dimension of social and natural nature of man, social orientation of man and social group. The value of philosophy depends on the adequate formation and definition of the meaning of human life, which is addressed to the efforts of many generations of philosophers in Kazakhstan. The question of the meaning of life was not only a question of the spiritual state of man, but also a question of the spiritual state of the nation through enlightenment, moral self-determination and social justice.


Man is a social being. His individuality is revealed in all spheres of his activity (labor, social, family, etc.), which is directly related to the renewal of society through the search and acceptance of the decision, that is, the decision is made. The essence of human life in order to realize its potential in this world and pass the results to the next generation. The basic concepts in the description meant life: a person as an active beginning; society, social environment; the world in which he lives and acts as a real man; that is, there are basic dialectical contradictions between man, society, and the world of people. The problem of man and his essence are interrelated with all elements of the culture of this society. In particular, first of all, it is necessary to show the system of values ​​that work in society; secondly, pictures of the world reflecting the intellectual development of man; in the third, the style of thinking, incorporating into itself the specifics and key drawings of the image of the mind, characteristic for that or another period or epoch. These three unifying components of life are not separate from its elements, but their whole content. For Kazakhstan, the national idea, the spiritual rod - this is a topical issue of life, the opposite of all unspoken. The question of the meaning of life in the socio-philosophical aspects of the construction of an independent democratic society helps to understand and determine the path of further development. If we look at the past of Kazakhstan, then we will see that the Kazakhs, as well as all the peoples of the world, took a natural path. It was due to the necessity to understand the surrounding world, to understand how much it is important for his life and the lives of his loved ones and in general all people. But each culture has its own peculiarities. Representation of the meaning of life, first of all, takes into account national peculiarities; secondly, a person is dominated by general values, which determines the system of general values ​​as basic needs. The problem of life was mainly connected with the peculiarities of the nomadic people, its life, customs, traditions, customs, traditions, as well as the whole historical life of the Kazakhs under the influence of the surrounding sociocultural. Surrounding environment. The uniqueness of the nomadic way of life formed a unique mentality and worldview. Nomads living in the heart of Eurasia developed a unique image of thought and social organization. If it is assumed that the question of the meaning of life is the most life, and not a person, then the life of a nomad was in harmony with nature and the environment.




The main problem of Kazakh philosophy is man (man) and society. In this relationship, the socio-philosophical aspects of life are revealed. An important aspect of a person's personal life is the cash meaning of life, which represents its highest integration into its values. The representation of the ancient epoch of nomadic culture was deeply rooted in the consciousness of the Kazakh people, associated with the reverence of sacred places and tombs. Definite respect has long been remembered by the people. The mentality of Kazakh nomads is determined by tolerance for other ethnic groups and cultures. This is due to the fact that on the territory of Kazakhstan lived Zoroastrianism, Christianity, Islam. Abai, Shakarim, Sh. Валиханов, Ю. Алтынсарин, М. Жумабаев, Г. November and so on. b. Kazakh enlightenment in the work of outstanding cultural figures has seen its purpose in the struggle with the old, traditional tribal representations and in the upbringing of new, enlightened, educated, active, hardworking, hardworking. It is not difficult to note that the goals set by the Kazakh enlighteners, often correspond to the tasks set by our state at the present stage of development, and at the same time we see a great historical significance of the great historical significance. Kazakh Enlightenment was, in fact, a response to the great changes in the life of the people after the annexation of Kazakhstan to Russia. Speaks about devotion to knowledge and faith, the importance of spiritual renewal for the development of society and every individual. The world is passing, but the spiritual values ​​remain unchanged. Therefore, life is a struggle not for peace, but for peace. This is the Eternal Rebellion against creativity, creativity, "yesterday's" attractive force, inertia and passivity. It should be noted that the fight should have a reasonable goal, aimed at satisfying the basic needs. In historical practice, a person is not interested in the struggle itself, but in its meaning, direction, specific purpose and content. The task of our state includes the primary value of democratization and humanization of education and training, which plays an important role in the formation, formation and development of personality. From a practical point of view, the essence of life as a problem in a democratic state responds to the realization of progress as an objective world, as well as personality. Only in this case it really improves the life of a separate person, and, therefore, enriches the life of the world.

Достарыңызбен бөлісу:




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет