Кіріспе Тірі жасушаларда, мүшелерде және адам мен жануарлар ұлпаларында пайда болатын электр потенциалдарды- биопотенциалдар деп аталады. Биопотенциалдар қазіргі замандағы электрофизиологиялық кең амақты тарауларының бірін қамтитын зерттеу пәні болып табылады. Биоэлектрлік потенциалдар ағзада жүретін нәзік үрдістерді көрсетіп береді. Сондықтан зерттелетін мүшелер мен жүйелердегі кез келген патологиялық және қызметтік өзгерістер олардың параметрлері мен формаларында көрініс табады. Бұл өзгерістер тіршілік үрдістерін қарастырғанда, диагностикада, емдеумен аурудың алдын-алуда адамның жұмыс қабілетін және көңіл күйін тексеруде т.б. қажет болады.Биолектрлік потенциал ұғымы алғаш 18 ғасырдың 3-ші жартысында пайда болды. Ол кезде биоэлектрлік потенциалдың ашылуына үлесін қосқан италия физиологы және дәрігері Л.Гальвани мен Италия физигі А.Вольт арасында «жануар тоғы» табиғаты туралы ғылымы дау жанжал болған болатын. Бұл жанжан үлкен жаналықтың ашылуымен аяқталды,яғни тірі ағзаларда биоэлектрлік потенциалдың бар екендігі және электрлік тоқты әртүрлі металлдардың көмегімен алудың жаңа ұстанымы – Гальвиндік элемент пайда болды. Ол гальванометр құралы көмегнімен жүзеге асырылады.Алғаш тәжірибені италиян физигі К.Маттеуччи жасады,ал биоэлектрлік потенциалды системалық үйрену неміс физиологы Э.Дюбуа – Рейманмен басталды.Ол б.п. –ң нервтерде және бұлшықетте тыныштық және әрекет кезінде болатынын дәлелдеді. Одан кейінде көптеген ғалымдар б.п.дамуына көп үлес қосты.Соңы рет мемраналық қозу теориясын ағылшын физиологы А.Хакси мен Б.Катсу ашты.