Ң о в о л гт л с а ры повестер мен әҢгімелер ьжазушы баспасы



Pdf көрінісі
бет41/49
Дата21.05.2024
өлшемі11,82 Mb.
#202678
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   49
ЗС5
1 1 - 1 6 9 0


асатып мәз болғаны, мүжілген сүйектерді жеке табақ- 
қа салып жатңандары бәрі естіледі.
— Ет ңандай тамаша десеңізші, жас ңұлынның еті 
осындай-ақ болар,— дейді Көкетай ернін жалап жұты- 
нып.
— Тағы тау менен тылсым орманда отырғанда, ак- 
маң деймісің, мұндай етті біз жемей кім жейді,— деді 
Оразқұл.
— Япыр-ау десейші, бұл жерде тегін жүр деймісің 
біздерді,— деп Сейдахмет те ңостап қояды.
Кемпір де, Бекей апай да, Гүлжамал да ең ар жа­
ты Момын атай да — бәрі қосылып Мүйізді Бұғы ана- 
ның етін мақтады. Тарелкаға ет, тағы басқа тағамдар 
салып баланың алдына да әкеп қайта-қайта қойып жа- 
тыр. Бала бәрін де кейін қайтарады, тамақ жеуге тәбе- 
ті де жоң, баланың сырңаттанып жатңанын көргеннен 
кейін мае адамдардың мұнымен ісі болған жоқ.
Бала тісіне тісін қойып өзер шыдайды, кұсып жібер- 
меудің барлық амалы да осы сияңты. Оның үстіне, әсі- 
ресе Мүйізді Бұғы ананың ажалына жеткен мына бір 
шұбар топ зұлым жандармен алысарға дәрмені жоқты- 
ғьша іштей зар шегіп өкінеді. Бүкіл сәби атаулыға тән 
бала қиялы осылардан кек алудың өртүрлі жолда- 
рын — өздерінің жасаған зұлымдық-хаюандықтарын, 
ңылмыс күнөсін мойындатып жаза тартқызудың жол- 
дарын ойланды. Әрі-бері ойлана келгенде кемекке бала 
хиялы Ңұлбектен басқаны шаңырудың жолын таппа- 
ды. Сонау бір боранды түнде жас шоферлармен осылар- 
дың үйіне түнеген солдат киімімен келген Ңұлбектея 
басқаның бұларға өлі келмейді. Бұл баланың өмірікдө 
көрген іштей сенген жалғыз адамы — Оразңұлға іпа- 
масы келер, бар ңылмысын көзіне шұқып айтар осы 
Ңұлбек ңана.
...Баланың шақыруымен өзінің жүк машннасьшсн 
вырғытып, ңолындагы автоматын көлденең ұстаган 
Құлбек кабинадан қарғып түсті...
— Көне, ңайда өлгілер?
— Міне, мына жақта отыр.
Бкеуі жүгіріп келді де, Оразңұлдың үйінің есігін 
шалқасынан ашты.
— Отырған жерлеріңде тырп етпеңдері Қолдарың- 
ды көтеріңдері — деді сұсты үнмен, табалдырықта 
тұрған Ңүлбек автоматын кезей беріп.
Барлығының үрейі үшып кетті. Қорқыныштан қақ-
806


қан ңазықтай отырған-отырған жерлеріндө мелшиіп 
қалды. Ауыздарына салған еттері не әрі кетпей, нө бері 
кетпей, ңолдарында уыстап алған майлы сүбө дө сол 
қалпынша, аузы-бастары ағал-жағал, өздері мае, ңы- 
быр етуге халдері жоң.
— Кәне, тұр орныңнан, хайуані — деді Ңұлбек ав- 
томатын Оразқұлдың шекесіне тақап. Оразңұл ңалш- 
ңалш етіп, не айтарын білмей кекештеніп, Ңұлбектің 
аяғына жығылды.
— Аяй көр мені, аяй көр! Өлтірмеші, тым болмаса 
тірі ңалдыршы, ме-ме-мені...— деп кемсең-кемсең етеді.
Бірақ Ңұлбек болар емес.
— Шық бермен, мұнда! Біткен жерің осы! — деп 
Құлбек Оразңұлды майқұйрықтан бір тепті де, орны- 
нан тұрғызып далаға шығуға мәжбүр етті.
Сол отырғандардың барлығында үн-түн жоқ, үрей 
қалмаған, бірінің соңынан бірі аулаға шыңты.
— Тұр анау ңабырғаға! — деді Ңұлбек Оразңұлға 
бұйырып.— Мүйізді Бұғы ананы өлтіргенің үшін, оның 
баласы жоқтарға бесік тасыған мүйізін ңырықңаның 
үшін — саған өлім жазасыі
Оразқұл етбетінен жата кетіп, еңбектеп, иттей қың- 
сылап, ентігіп:
— Өлтіре көрмеші мені, менде бала да жоқ қой, бү- 
кіл әлемде қу баспын, я ұлдан, я ңыздан тұлдырмын...
Мұның әлгі жұрттың бәріне ежірейв қарайтын ку­
пи ңайда кеткен, бос кеуде, қорңак, иттің өзі боп шың- 
ты. Мұндай су жүректі өлтіргеннен не шығады.
— ЗЕарайды, өлтірмей-ақ ңояйың,— деді бала Ңұл- 
бекке,—бірақ осы адам бұл маңайдан көзін жоғалтсын, 
ешуаңытта жүзін көрсетпейтін болсын, қарасын батыр- 
сын, бұл жерге керегі жоң адам. Тез көтсіні
Оразқұл орнынан әзер тұрып, ышқырлығын көте- 
ріп, алды-артына ңарауға қорңып, галифе шалбары да 
төмен түсіп, беті ңабарып, ңарны салбырап, сенделө ба- 
сып кете берді. Біраң, Ңұлбек оны тағы тоңтатты.
— Солай тұра тұр, біз саған ең ақырғы сөзді айта- 
мыз. Сен өмір бойы бала көрмейсің, сен дүниедегі ңані- 
шөр, жексұрын адамсың, бұл жердө саған ешкімнің 
мейрімі түспейді, сені тау да, тас та, орман да, ағаш та, 
ең ар жағы бір тал шөп те жек көреді. Сөн барып тұр- 
ған фашистсің! Кет енді, жалтырат табаныңды! Мәңгі- 
баңи ізің жоғалсын, тай енді, тайып тұр.
Оразңұл алды-артына қарамай тұра жөнелді.


Достарыңызбен бөлісу:
1   ...   37   38   39   40   41   42   43   44   ...   49




©engime.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет