1- мәтін Хандық дәрежесіне кетерілген тұңғыш қазақ әйелі

A) Жақсы жұмыс бер

B) Өміріме жеңілдік бер

C) Мол байлыққа жолықтыр

D) Бар байлығымнан айырма

Е) Байдың құлдығынан кұтқар

A) Балалары

B) Ақшасы

C) Жұмысы

D) Қазынасы

Е) Байлығы

A) Жинаған мүлкі

B) Отбасының жоқтығы

C) Байлығының молдығы

D) Кедейдің еңбегі

Е) Кедейдің тілегі

A) Шықырлаған ақша

B) Сылдыраған күміс

C) Кедейдің сөзі

D) Коңілді күлкі

Е) Кедей балалары

A) Балалы үй - базар

B) Байға құл болғанша, байғұсқа ұл бол

C) Жаңа бай мақтаншақ келер

D) Қайырсыз байдан қайнатқан су артық

Е) Бай байға құяды, сай сайға құяды

A) Тәкаппарлық

B) Еңбекқорлық

C) Мақтаншақтык

D) Қызғаншақтық

Е) Адалдық

Бір күні бір карт адам шаһарға барып, қайтып келе жатса оны бір жас жігіт қуып жетеді,

Ол келе жатып:

- Ата, жолды қысқартайык,- дейді.

Қарт:

- Жол калай кысқарады?- дейді.

- Жолдың қысқаруы оңай, екеуіміз бірімізді-біріміз, кезек-кезек арқаласақ болғаны.-

дейді. Шал ішінен:

- Япырым-ай, мынау бір кесапатгы адам болмаса игі еді? Мені қалай арқалайды?Өзін қалай арқаламақшымын?- деп ойлап, жауап қайырмайды.

Мұнан кейін жігіт те үндемей келе жатады да, пісіп тұрган егінді көріп:

- Ата, мына егін сіздің елдікі ме? - дейді. Қарт

-Иә,-дейді. Жігіт:

- Олай болғанда, бұл желініп қойған егін бе, желінбеген егін бе?- дейді. Қарт тағы да бетіне бажырайып қарап қояды да: «Япырым-ай, мынанын

бір сөзінен бір сөзі сорақы болды-ау! Бұл не айтқаны?» - деп ойлайды.

Жолда бір елге кездседі. Бұл елдін адамдары дүниеден өткен кісіні жерлеуге апара жатыр екен. Жігіт:

- Ата, мына кісі өлген бе, өлмеген бе? - деп сұрайды. Қарт шыдай алмай:

- Өлмесе жерлемейді гой! - деп жігіттің бетін қайырып тастапды. Жігіт үндемейді.

Олар кабірге бірге барады. Шыққаннан кейін:

- Ата, әлгі кісі өлмеген екен, дейді. «Я, кұдай, жерленген адам қалай тірі болады?»,- дейді карт ішінен.

Күн кеш болады, екеуі қарттың үйіне келеді. Қонағын үйіне кіргізеді де, қызын шақырып алып:

- Шырағым, үйге бір жігіт келді, мейман ет! Бірақ сүйкімсіз мінезі бар. Сөзінде кесапаты зор адам, - дейді. Қыз қонақпен сойлесіп көрсе, сөзі мағыналы екен. Қыз:

«Япыр-ау, әкемнің айтканы осы кісі ме екен?» - деген оймен әкесіне келеді де:

- Әке, сізбен неше кісі келді? - дейді.

Әкесі:

- Жалғыз, - дейді.

- Онда сөзінде кесапаты зор деген адамыңыз осы болса, мұнан қандай кесапат көрдіңіз? - дейді.

Қарт:

- Ойбай-ау, оның сөйлеген сөзінде кесапатсыз бір сөз жоқ. Әуелі ол: «Жол

жеп қояды?» - дедім мен. Бұл мұнымен тұрсын. Бір ауылдан қаза тапқан кісіні көріп:«Ата, мына кісі өлген бе, өлмеген бе?» - дейді. Онан шығып келе жатыр едік: «Ата,жаңағы адам өлмеген екен», - деді. Міне, мен оның осындай төрт кесапатты сөзінестідім, - дейді.

Сонда қыз тұрып:

- Әке, бұл сөздер зор магыналы сөздер ғой. Сіз оның айтқан сөзіне тусінбеген екенсіз.

Оның бірінші айтқаны: «Кезекпе-кезек әнгіме айтып отырайык, жол қысқарсын»,-

дегені. Екіншісі: «Егін байдікі ме, кедейдікі ме?» - дегені. Байдікі болса - өз көлігімен,кісі жалдап жыртып, өзі тұқымын себеді, өнімін ертең өзі алады, желінбеген болып саналады. Кедейдікі болса, ол сорлы тұқымды несиеге сатып алады, жерді көлік жалдап жыртады, түскен өнімі борыштан аспайды. Сондықтан ол шикідей жеп қойғанмен

бірдей болады. Үшіншісі: «Баласы бар ма?» - дегені. Балаларын көрген ол: «Өлмеген адам екен»,- дегенді айтқан. Сіз ол жұмбағын шеше алмаған екенсіз, - деген соң, қарт

қателігін мойындап, жігіттің қолын алып:

- Мен сенің айтқан сөздеріңе түсіне алмай, ішімнен саған қатты ренжіп едім.Олай емес, сен ақылды жігіт екенсің, - деп, қызын соған беріпті.