1. Кіріспе: Негізгі бөлім
жүктеу/скачать 16,2 Kb.
|
Сансызбай А. реферат
акушер, 4 СИТ ЕСЕП, Кваттық сандар2022
- Бұл бет үшін навигация:
- 4.Пайдаланылған әдебиеттер
|
Жоспар: 1.Кіріспе: 2.Негізгі бөлім: а.Философиядағы объективтік идеализмнің көрнекті өкілі-Платон б.Үңгір аллегориясы 3.Қорытынды: 4.Пайдаланылған әдебиеттер: Аллегория, (көне грек тіліндегі аллегория – астрологиялық, кілтпен айту) – оқырманның немесе көрерменнің санасы мен қиялына ерекше әсер ететін бейне жасаудың көрнекі құралы, көркемдік техникасы. Аллегоризация – мифтен бастау алған және әсіресе фольклорда дамыған ең көне көркемдік әдістердің бірі. Түлкі – айла, арыстан – зорлық, қасқыр – қастық, қоян – сужүректік, есек – ақымақтық, аққу – адалдық, махаббат, т.б.Кейіпкер ретінде бейнеленген адамдардың мінезі бейнеленгенімен, ол бірден сана мен қиялға әсер етіп, көз алдында бейне жасайды. Әлемдік сөз өнерінде ғасырлар бойы қалыптасқан типологияның жалпы бейнелері аллегоризация арқылы беріледі. Алайда, ұлттық идея мен дәстүрге байланысты мұндай бейнелер барлық адамдарға бірдей әсер қалдырмайтын жағдайлар бар. Аллегория ауыз әдебиетінің барлық жанрларында, соның ішінде жануарлар ертегілері, халық ертегілері, жалған поэзия, жазба әдебиеттегі сатиралық жанрларда жиі қолданылады. Ол әсіресе мысал жанрында дамыған, өйткені ол абстрактілі ұғымды нақты ұғыммен алмастырып, өрнектеудің икемді тәсілі. Платон-өз еңбектерінде қазіргі заманның тотаритарлық мемлекеттің теориялық негіздемесін тұжырымдаған. «Үңгір Аллегориясы »өзінің атақты адамзат қоғамының зерттеулер және жоғары қуат теориялар сенімінің бірі болып табылады. Платонның ағарту туралы ең танымал метафорасы. Үңгірлер аллегиясы - VII ғасырдағы грек пәлсапашысы Платонның, б.з.б. 517 жылы жазылған әңгіме. Платоның ең әйгілі оқиғасы, бәлкім, республикада орналасуы елеулі, өйткені республика Платонның философиясының негізі болып саналады және адамдар сұлулық, әділдік және жақсылық туралы білім алуға қалай орталықтандырылған. Үңгірдегі Аллегорияда әділ және интеллектуалды рухқа жету мен қолдаудың қиындықтарын түсіндіру үшін қараңғыда ұсталған тұтқындардың метафорасы қолданылады. Платон сипаттаған әңгімеде бірнеше тұтқындар туған күнінен бастап үңгірге қамалып, оның қабырғаларынан тыс әлемді мүлдем елестете алмайды. Барлық тұтқындар тізбекке оралып, артқы жағына кіруге мүмкіндік болмай отырады. Олардың артындағы оттың жалыны үңгірдің ішіндегі кеңістікті жарықтандырады. Кейде жануарлар үңгірден өтіп, адамдар үңгір қабырғасында тиісті көлеңкелер ойнай бастайды. Тұтқындар қабырғадағы көлеңкелердің билерін қызығушылықпен қарап, оларды зерттеуге тырысады, олар үшін атаулар ойлап табады, бұл шын мәнінде бар нәрселер екеніне шын жүректен сенеді. Кенеттен үңгірдегі тұтқындардың бірі бостандыққа ие болады және үңгірден бірінші рет шығады. Ол күннің жарқын сәулесімен соқыр болып, оған бейтаныс жаңа ортада өзін тауып, көп жоғала бастайды. Қалған адамдар оған шын мәнінде бұл шындық екенін және тұтқындар көрген көлеңкелер шындықты ғана көрсететінін айтқан кезде, ол оған сене алмайды. Өйткені ол үшін көлеңкелер әлдеқайда нақты болды. Бұрынғы тұтқынның көздері күн сәулесіне үйрене бастағанда, ол алдымен судағы жарқырау мен шағылыстарды, содан кейін әлемді қоршап тұрған заттарды, сайып келгенде, көре алатын барлық нәрсені жарықтандыратын күнді ажырата бастайды. Белгілі бір уақыттан кейін, көргенінен зардап шеккен тұтқын өзінің таңғажайып ашылуы туралы айту үшін үңгірге оралады. Енді оның көздері ашық жарыққа үйреніп қалған кезде, ол қабырғалардағы көлеңкелерді нақты заттар ретінде ажырата алмайды. Басқа тұтқындар оның үңгірден тыс жерде көзін жоғалтты және үңгірден соқыр болып қалудан қорыққысы келмейді деп санайды. Үңгірдегі тұтқындар тарихының мысалында Платон адамдарды ағартуға тырысып, ғалымдар мен философтардың қандай қиындықтарға тап болғанын қоғамға көрсеткісі келді. Көптеген адамдар надандықта өмір сүруге ыңғайлы болғандықтан және оларға жаңа білім бергісі келетіндердің агрессиясымен кездеседі. Д. Джонстонның пікірінше, философ "шындықты көру үшін өмір сүретін адам"ретінде көрінеді. Ол әдемі нәрселерге, игі істерге немесе әділеттілікке деген сүйіспеншілікті тамақтандырмайды, бірақ ол абсолютті сұлулықты, абсолютті игілікті және абсолютті әділеттілікті жақсы көреді. Әдемі нәрселерді, игі істерді немесе әділ әрекеттерді жақсы көретін адам тек бір пікірге ие, бірақ білімі жоқ. Қорытынды: Үңгір аллегориясы - бұл ежелгі грек философы Платонның б.з.б. 517 жылы жазылған әңгімесі, әрі ағарту туралы ең танымал метафоросы. Аллегория Сократ пен оның шәкірті Глауконның арасындағы әңгіме ретінде диалогта айтылады. Оның бұл шығармада орналасу себебі, мемлекет - Платон философиясының негізі. Ол үшін ондағы адамдардың білім алуға, тануға қалай орталықтандырылғаны маңызды. Әңгімеде Платон әділ және интеллектуалды рухқа жету мен қолдаудың қиындықтарын түсіндіру үшін қараңғыда ұсталған тұтқындардың метафорасын қолданады. Пайдаланылған әдебиеттер: 1.https://ru.essays.club/topic/%D2%AE%D2%A3%D0%B3%D1%96%D1%80+%D0%B0%D0%BB%D0%BB%D0%B5%D0%B3%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F%D1%81%D1%8B+%D2%9B%D0%B0%D0%B7%D1%96%D1%80%D0%B3%D1%96+%D0%BE%D2%9B%D1%8B%D0%BB%D1%83/%D1%81%D1%82%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B01.html 2.Д.Джонстон «Философияның қысқаша тарихы.Сократтан Дерридаға дейін» 3.https://kk.wikipedia.org/wiki/%D0%90%D0%BB%D0%BB%D0%B5%D0%B3%D0%BE%D1%80%D0%B8%D1%8F жүктеу/скачать 16,2 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|