Адам негізінен жалқау нәрсе, жұмыс аз болса, бекершілік пен ойын-той көп болса сонша жақсы деп тұрады. Адам деген жұмыстан амал бар қашатын нәрсе.
Көп адамдар ұжымдық (компания, орган, орын, қоғам, ұйым) мақсатқа пысқырмайды. Басқарушылар еріксіз қаталдық қолданады, жазалайды, жетелейді, ақша мен мен мүдде адамдардың жұмыс істеуінің негізгі қозғатушысы. Олар болмаса ол саусағын да қимылдатудан ерінеді.
Әдетте адамдардың алғабасарлық рухы өте нашар болады, жетелесең ғана жүреді, аузына сөз салсаң ғана айтады, белсену олар үшін өлім секілді. Сондықтан басқарушылар оларға қысым түсіруге мәжбүр.
Адамда алға басу ниеті кемшіл, ол жауапкершіліктен қашады, және мүмкін бар бастық болуға тырысады.
Адам баласы өзін түзетуді, өзгеруді, жақсылыққа талпынуды шындап қаламайды. Оныкі тек көзбояушылық қана.
