Қарапайым рефлекстік доға – олар моносинапстық доғаларға жатқызамыз, себебі бұл түрінде тек 2 нейрон(афференттік және эфференттік) және 1синапс(түйіспе) болады.Оның өзіне тән ерекшеліктері болады.Мәселен : моносинапсты,рефлекстің жүру уақыты қысқа болады,рецепторлар мен эффекторлы ағзалардың арасы қысқа(жақын) болады,жүйке талшықтары Аα тобына жатады,жылдамдығы 70 – 120 м/сек,бұлшықеттердің жеке жиырылуына алып келеді;
Күрделі рефлекстік доға– полисинапстық доғаларға жатқызамыз, өйткені оның құрамында 3 немесе одан да көп нейрондар(афференттік,эфференттік және бірнеше қондырғылар) және көптеген синапстары болады.Өзіне тән ерекшеліктеріне келер болсам : мұнда рецепторлар мен эффектордың арасы алшақ болады,полисинапстық, жүйке талшықтары В және С топтарына жатады, бұлшықеттердің сіресіп(тетанустық) жиырылуына алып келеді.
Және де бізде рефлекстік доғамен қатар рефлекстік шеңбер деген ұғым қолданылады.Оның басты ерекшелігі,онда рефлекстік доғадан бір бөлімі артық,яғни жалпы 6 бөлімі бар. Осы рефлекстік шеңбердің алтыншы бөлімі эфференттік ағзалардан ОЖЖ – не рефлекстік әсерленіс туралы хабар,яғни афферентация (немесе кері байланыс) арқылы орталыққа жеткізеді.
4.Рефлекторлық теорияның даму кезеңдері (Р. Декарт, и. Прохазка, и. М.Сеченов, И.П. Павлов, П. К. Анохин). (Уникальность - 100%) Рефлекс-жүйке қызметінің негізгі түрі. Ол организм мен сыртқы ортаның өзара байланысының негізгі принципін көрсетеді, оларды бір жүйеге байланыстырады және рефлекторлық доғаның идеялары осы қарым-қатынас механизмін түсіндіреді.
ОЖЖ қызметінің рефлекстік қағидасының негізгі ережелері шамамен екі жарым ғасыр бойы әзірленді. Бұл тұжырымдаманы дамытудың бес негізгі кезеңін атауға болады.
Бірінші кезең-Француз математигі Р.Декарт (XVII ғасыр) орталық жүйке жүйесі қызметінің рефлекторлық принципін түсінудің негіздері қаланды. Декарт "барлық заттар мен құбылыстарды жаратылыстану арқылы түсіндіруге болады"деп сенді. Бұл бастапқы ұстаным оған рефлекторлық теорияның екі маңызды позициясын тұжырымдауға мүмкіндік берді:
1) сыртқы әсер ету кезіндегі ағзаның қызметі шағылысқан (кейіннен ол рефлекторлық деп аталды: лат. reflexus-шағылысқан),
2) тітіркенуге жауап жүйке жүйесінің көмегімен жүзеге асырылады.
Декарт арқылы нервтер-бұл жануарлардың рухтары, белгісіз табиғаттың материалдық бөлшектері үлкен жылдамдықпен қозғалатын түтіктер, олар нервтер арқылы бұлшықетке түсіп, бұлшықет ісінеді (қысылады).
