1-сабақ СӨзжасам. ТҮбір мен қосымша 1-жаттығу
жүктеу/скачать 1,48 Mb.
|
Жаяу Мұсаның жұрағатыАстанада Гүлбаршын Дүрманова деген апамыз тұрады. Осы кісінің ата-анасы Павлодардағы: “Міне, қазақ отбасы!” – деп мақтан тұтатындай, өнегелі-өнерлі бетке ұстар бір орта еді. Отағасы Орханның әкесі, яғни бұлардың атасы қасиетті Баянауылдың атақты билерінің бірі Дүрмән би болса, ал анасы атағы алысқа кеткен әнші композитор, ақын Жаяу Мұсаның қызы Анна (қазақша аты Бибіқамар, бірақ ол есімді ешкім білмейді) болған. Ол жерде: “Ол апа неге Анна атанған?” – деген сұрақ тууы мүмкін. Айтайық, Жаяу Мұса орысша өте сауатты болған, Ресейді көп аралаған жан ғой. Кезінде орыс әдебиетін, әсіресе, Лев Толстойды көп оқыған. Соның әсері шығар, жазушы шығармаларының кейіпкерлерін өз балаларының атына қойып отырған. Анна деп отырғанымыздың мәнісі енді түсінікті болар. Анна Каренина емес пе. Биқамар болғанымен әкесі оны «Анна» деп кеткен. Ал Софья Андрееваңыз Сәпия дегендей… Осылай жалғаса береді. Әулетті де әлеуетті, арқалы адамдардың отбасында дүниеге келген Орхан Дүрмәнұлы да аталарының жолын қуып Баянауылдың сол кездегі сауатты, оқыған көзі ашық қазақтарының бірі болыпты. Былайша айтқанда қаратаяқ, еуропаша тәрбие алған кісі екен. Кейіннен барып қана заман өзгерісіне сай партия, кеңес қызметін атқарыпты. Ол кісіні білетіндер қазір: “Ойпырмай, өзіне тән бет қаратпайтын мінезі бар еді. Қазақ болыңдар, тілді сақтаңдар”, – деп отыратын деп еске алады. Майда атты бойжеткен, міне, сол кездің салт-дәстүріне сай осы үйге болып-толған жас келін боп түседі. Ол кісі кейін жасы келіп салиқалы бәйбіше болғанға дейін ылғи да үлкен қызы Гүлбаршынға мұңын шағып, оқып-тоқып білім алмағанына қатты өкініп жүреді екен. “Шіркін, оқысам ғой!..” деген сөзді көп айтатын болған. Майда әженің шешесі Күнипәнің бауыры Құлмағанбеттің көпке дейін баласы болмайды. Сондықтан ата-анасы Майда апамызды қазақшылық жолмен ырымдап Керекудегі сол кісілерге берген екен. Жас қыз осы жердегі мектепке барады. Бір күні ескіше молдадан сауат ашқан, мұсылман жолын берік ұстанған әжесі мектепке келсе, қала тәртібі бойынша бір сыныпта ұл-қыздар аралас хат танып білім алатынын көреді. Ертесіне оқуға жібермейді. Сөйтіп Майда әжеміз бар болғаны он-ақ күн мектеп бетін көріпті. Он күн бүкіл өміріне жара салғандай қатты өкінеді екен. “Бала болдық па, жас кезімізде анамыздың бұл өкінішін түсіне бермеппіз ғой. Ол кісіде білімге, ән салуға деген ғаламат бір құштарлық бар еді”, – деп еске алады Гүлбаршын апай. жүктеу/скачать 1,48 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|