2. Қазақстанда ауыл шаруашылығын ұжымдастыру. Большевиктер
ЖЭС
аясында
шаруа
қожалықтарын
біртіндеп
кооперативтендіру арқылы ауыл шаруашылығын социалистік жолмен қайта
құруды көздеді. Шаруалар кооперациясы мемлекеттік тұрғыдан еріксіз
күштеу арқылы емес, керісінше экономикалық қажеттіліктен туындайтын
қозғалыс болу керек еді.
Алайда, большевиктер қазақ ауылында әлеуметтік теңсіздікті жою
мақсатында шабындық және жайылымдық жерлерді бөліске салды. Ф.
Голощекин: «Жайылымдық жерді бөлу деген не?» дей отырып, бұл науқанға
зор екпін беру үшін және өз төңірегіндегі большевиктерді жігерлендіру үшін
«Бұл кіші Қазан» - деді.
Қазақстан Орталық Атқару Комитеті (ҚОАК) және Халық Комиссарлар
Кеңесі (ХКК) 1926 ж. 20 мамырда «Жерге орналаспай жерді пайдаланатын
көшпелі және жартылай көшпелі аудандардың шабындық және егістік
жерлерін уақытша қайта бөлу туралы» заң қабылдады. Оған сол кездегі
Халық Комиссарлары Кеңесінің төрағасы және Орталық Атқару Комитеті
төрағасы қызметін уақытша атқарушы Нығмет Нұрмақов қол қойды. 1927 ж.
3 ақпанда бұл заңға ішінара толықтыру енгізілді. Онда шабындық және
жайылымдық жерлер жан басына қарай бөлінетінін, мұндай бөлініс мүмкін
болмаған жағдайда үй басына қарай бөлінетіні туралы атап көрсетілді. Бұл
жұмысты жоғарыдан жүргізу Қазақстанның Егіншілік халық комиссариатына
тапсырылды және бұған жоғарғы қарқын беру үшін губерниялық, уездік
және округтік атқару комитеттері жанынан ерекше жедел «бестіктер», ал
болыстық атқару комитеттері мен ауылдық кеңестер жанынан «үштіктер»
ұйымдастырылды. Конституциялық тұрғыдан мұндай заңсыз құрылған бұл
«бестіктер» мен «үштіктер» құрамдары жергілікті атқару комитеттері мен
ауылдық кеңестерде бекітілді. Шабындық және жайылымдық жерлерді бөлу
науқанына байланысты құрылған бұл төтенше және заңсыз органдар Кеңес
үкіметінің басқа да шараларын жүзеге асыруда таптырмас әдіс болды.
Қазақстанда большевиктер 1926-1927 жылдары 1250 мың десятина
жайылымдық және 1360 мың десятина шабындық жерлерді бөлді. Бөлінген
шабындық жердің 61,6 %-ін кедейлер, 8,8%-ін ауқаттылар алды. Ал
жайылымдық жердің 59,3% кедейлерге, 31,7% орташаларға және 9% ауқатты
қожалықтарға берілді.
Ф.Голощекин алғаш «Кіші Қазан» төңкерісін бір ғана әлеуметтік-саяси
науқанмен, яғни шабындық-жайылымдық және егістік жерлерді қайта
бөлумен аяқтай аламын деген пікірде болды. Большевиктер жерге
орналастыру жөніндегі бұл шара, әсіресе ауылдағы байға өте тиімді болып
отырған жерді дәстүрлі қауымдық (рулық) пайдалануды жояды деп есептеді.
Алайда Ф.Голощекин бастаған Қазақстан большевиктерінің қазақ
қоғамына байланысты жүргізген бұл шаралары қазақ ауылында Кеңес
өкіметінің жеңісін қамтамасыз ете алмады. Оның себебі, бұл реформа
алғашқы кезден-ақ қате тұжырымдарға негізделген еді.