Сен тау болып жаралғалы, құтты қоныс қойнауың мал мен жанға талай толып, талай солды ғой. Не ықылым оқиғалар өтпеді сенің сонау адыр- қырқа белдеріңде?! Сен екеуміз білетін сыр қанша, жыр қанша?!
Қазақ даласының қара шаңырағы Қаратаудан кейін тарих көшін басынан көп асырған шежіре тау – сен – ақ шығарсың, Тарбағатай !
Бір халықтың екі түрлі тағдырын қос бүйіріңе теңдеп алып, сол орныңда тапжылмай жатыр екенсің – ау, жарықтығым. Бақыт пен сордың арасын осылайша қақ бөліп, туған елдің шығыстағы бір қамалындай, осы қалпыңда мәңгі мызғымай тұра бер, қайран алтын босағам!
