К. Оразбекұлы. «Қанатты сөз – қазына. 1-кітап»
25
Бірде
далада келе жатқанда, 11 жасар балаға кездеседі.
– Ақсақал, аманатымды беріңіз, – дейді бала. Арыстан баб атын сұрап жатпай, «аузыңды
аш» дейді оған. Ол аузын ашқанда, бабаның ұртындағы құрма зып етіп Ахметтің аузына кіріп
кетеді.
Бала ләм-мим деп тіл қатпастан, бұрылып жүре береді.
– Сен неткен көргенсізсің, маған айтқан рақметің қайда?! – деп айқайлайды Арыстанбаб.
Сонда бала артына бұрылып тұрып:
– Сізге несіне рақмет айтам? Сіз бар шырынын сорып жеп, маған құр сүйегін қалдырып
отырсыз, – дейді. – Жарайды, сізге келіп түнесін,
менен тілек тілесін, – деп жүріп кетеді.
Содан бері халық Түркістанға сапар шеккенде әуелі Арыстанбабтың басына барып мінә-
жат етеді. Құран оқытады. Мазарына бір түнеп, содан соң ғана Ахмет Иассауи кесенесіне атта-
нады екен.
Халық арасында «Арыстанбабқа түне, Қожа Ахметтен тіле» деген нақыл сөз содан
қалыпты. Бұл нақылды кейде «Әулиенің басына түне, Алладан тіле» деп жалпылама айта-
тындар да бар.
Достарыңызбен бөлісу: