шығармалар туды.
Қасида жанры ақынға екі жол ашты:
дәстүрлі (шығарманың егжей-
тегжейлі дамуы)
жеке (жаңа стильдік
формалар жасау)
Қасиданың қаңырап қалған аяулы өлке туралы естеліктерге
арналған үшінші бөлімі ақындардың жоқтау, келемеж
жанрларын тудыруға түрткі болды. Өлеңнің қасыд құрылымы
сарай орталарында өте танымал болды.
7-8 ғасырлардағы араб поэзиясының негізгі жанры-
панегирика.
Бұл поэзия түрі ең зайырлы және оңай саяси құралға
айналды. Өйткені, көбінесе діни және саяси көшбасшы
болған ақындар өз мүдделерін қорғау үшін шығармаларын
пайдаланды. Өлеңдерде идеал билеуші, мемлекет
қайраткері, қолбасшы бейнелері қалыптасты.
Панегирика
Лирикалық ғашықтық
жырлар ғазал жанрында – 7
немесе 14 бәйіт өлеңдерінде
өте жиі жазылды. Махаббат
лирикасы арабтар арасында
өте танымал болды, махаббат
пен құмарлықтың гимні, кез
келген діни шеңберден ада.
Сонымен бірге, махаббат
көбінесе аскетизм ретінде
түсініледі, жоғарыдан алдын
ала белгіленген жалғыз және
қол жетпес мұратқа ұмтылу,
оның белгісі Ләйлә мен
Мәжнүн сияқты «мәңгілік»
махаббат жұптары.
Жаңа жанрлық формалар пайда болғанымен, соған қарамастан
поэтикалық шығармашылық ең қатаң түрде канонизацияланды
және үш негізгі бөлімнен тұрды:
метрика - аруза, рифмакафия
Достарыңызбен бөлісу: |
