48
болмайтын бала комплексі», отбасы мүшелерінің арасындағы қарым-
қатынастың бұзылуы, тіл табысу мен түсінісудегі қиындықтар.
Компьютерлік ойындарда оқиғалар қайталанбайды және жеткілікті
түрде қозғалыста, ал ойын процесінің ӛзі үздіксіз жүретіндіктен адамның
ойынға тәуелділігі күшті болмақ. Ойынға толығымен кіруден қандай да бір
виртуалды шындыққа, адам үшін күрделі, қозғалысты процеске ойыншының
ӛзі де қатысып жүргенін сезінгендей болады. Компьютерлік ойындардың дәл
осы қасиеті ойынға тәуелділікке ұшыраған адамның шынайы ӛмірдегі қандай
да бір әлеуметтік міндеттерді орындауы үшін ойын процесін үзуге мүмкіндік
бермейді. Ойынға тәуелділік – ол белгілі бір нақты компьютерлік ойынға
ғана тәуелділік емес, ол негізінен психологиялық «шынжырлы реакция»
тәрізді. Бәрінен де артық ұнаған қандай да бір жанрдағы ойынды аяқтағаннан
кейін компьютерлік тәуелділікке ұшыраған адам психологиялық әсері
жағынан одан кем емес және стильдік ұқсастығы бар осындай жанрда
жасалған басқа ойынды іздей бастайды, одан кейін осы типтегі ойындардың
барлығын (тым болмаса белгілі түрлерін) ӛтуге құмар болады.
Бала деструктивті ойындарға кірмеуі үшін жұмысты ата-аналардан
бастау керек. Балалар – бұл ата-аналардың жүріс-тұрысының және ӛмірге
деген кӛзқарасының проекциясы. Ӛмірге ең қажеттіні балалар ең
жақындарынан, яғни ата-анасынан алады.
Достарыңызбен бөлісу: