«Ар ман», «Кө іл ді ж гі рі сі», «Өзі ме», «Сә лем де ме», «За ман дас а», «Тал а ма лар», «Жа ыл а ным» т.б. ал ғаш қы
өлең де рін де қо ғам дық, сая си тең сіз дік ті көр се тіп, оқу-ағар ту,
бі лім ге ша қы ру, өнер ге, ең бек ке үн деу мә се ле ле рін кө тер ген. Ақын
«Ои мын» де ген өле ңін де «оқы ған да кім бо лам?» де ген
өзі нің сұ ра ғы на «жа на ры ңа нұр бо лам, за ма ны ма ұл бо лам, мен
сен дер ге тіл бо лам, күр кі реп жау ар күн бо лам, ауы лы ма ай, күн
бо лам», – деп жау ап бе ру ар қы лы ас қақ ар ма нын, асыл үмі тін
көр се те ді.
Ақын ның кө зі ті рі сін де жи ыр ма ға жу ық жыр жи нақ та ры
жа рық көр ді. 30-жыл дар ақын шы ғар ма шы лы ғы ның ша рық тау
ша ғы бол ды. Осы ке зең де
