«Да ла – ме ні а зы нам, жыр сан ды ым» де ген өле ңін де:
Да ла – ме нің қа зы нам, жыр сан ды ғым,
Жыр нә рі мен жер бал қып, бу сан ды құм...–
деп, ту ған жер дің то пы ра ғы нан нәр ал ған ақын екен ді гін көр се-
те ді.
«Ту ан жер, ту ан ау ыл ым бат ма ан» де ген өле ңін де:
Ту ған жер, ту ған ау ыл қым бат ма ған,
Еш кім ге бұл се зім ді был ғат па ғам.
Мен оның өзім ға на се зі не тін,
Қас тер лі қа сие тін жыр лап ба ғам, –
деп ту ған елі мен же рі не де ген се зі мін мақ та ныш пен паш ете ді.
Ақын өлең де рі – ту ған жер, Отан-ана ны нақ ты су рет, бей не лі
тіл, көр кем тә сіл мен өр нек те ге ні мен ерек ше ле не ді. Ба лық шы лар
ту ра лы
«Сан ду аш», мұ най шы лар дың ер лік ең бе гі не ар нал ған
