«Ма ыс тау мо но лог та ры» – Мем ле кет тік
сый лық қа ие бол ған шы ғар ма сы.
Фа ри за ақын өлең де рін де адам дар дың қо ғам да ғы ор ны, қарыз
бен па рыз, жақ сы лық пен жа ман дық тың кү ре сі си яқ ты ке ле лі
мә се ле лер ге өз көз қа ра сын біл ді ре ді. Оның:
Адам де ген – уа қыт тың сы ңа ры,
За ма ны ның ұла ны,
Шыр қап са лар жыр-әні.
Көк ке өр лет се – қы ра ны,
Аяла са – ну ба ғы,
Жер ге сал са – ту ла ғы.
За ма ның да ұлы емес,
Уақы тың да түк емес!
Адам дар ды өмір сы ны жең бе се,
Тір ші лік тің ек пі ні не ер ме се, –
де ген жол да рын да ке ле лі ой жа тыр. Фа ри за Оң ғар сы но ва – ақын,
Қа зақ стан ның Ха лық жа зу шы сы, жур на лист, Қа зақ стан Рес пуб-
ли ка сы Пар ла мен ті Мә жі лі сі нің I жә не II ша қы рылымдарының
де пу та ты (1996–2004), ҚР мә де ни-ағар ту ісі нің озық қыз мет ке рі,
«Құр мет», «Па ра сат» ор ден де рі нің ие ге рі.
Мен Фа ри за ның ма хаб бат жыр ла ры нан бә рі міз ге ұқ са май тын өз ге ше лік кө ре
мін. Бұл – қай сы мыз ды бол са да ой лан ды ра тын өз ге ше лік. Адам ның шарт ты түр
де гі ере же лер ге, ка нон дар ға, ес кір ген әдет, дәс түр лер ге тұт қын бо лып қал май бо
са нуын, өз се зі мін ұр ла май, жа сыр май, бүк пей сөй леуін қа зақ поэ зия сын да ба тыл
жыр ла ған – осы Фа ри за.
Ә.Тәжібаев
Достарыңызбен бөлісу: |