Зер де лі  – ақыл ды, са­ на лы, зей ін ді. Қол қа

206
аш са – ала қа нын да, жұм са – жұ ды ры ғын да ұс тап отыр ған Есе ней 
Ұл пан ды айт ты рып қой ған же рі нен ара ша лап алып, өзі құ да тү се-
ді: «Есе ней үйі не қайт қа лы жат қан Мү сі реп ті ша қы рып ал ды:
– Бір қыс бір ге бо лай ық деп едім, көн бе дің. Тек ме нің соң ғы бір 
қол қам ды орын дап бер. Бір күн аял да. Ар тық бай ға құ да тү сіп қайт . 
Ұл пан ға Есе ней дің кө ңі лі ау ып жүр де. Мен дей шал дар дың талайы-ақ 
то қал ала ды. Мен де өзің дей сүр бой дақ. Ал пыс қа кел ге нім жоқ. 
«Соң ғы» дейт ін күйім осы қыз – Ұл пан...». Есе ней сө зін жер ге тас тай 
ал май тын Мү сі реп ке Ұл пан мен сөй ле су де оңай ға түс пей ді:
– Ұл пан! – де ді Мү сі реп, Ұл пан ның кө зі не ту ра қа рап, – Ұл пан, 
сен мен қа зір не айт сам да тү гел тың да, ой ла на тың да. Жақ сын, 
жақ па сын, тү гел тың дап ал. Бір ау ыз сөз қос пай тың да!
Со дан кей ін өзі нің Есе ней жі бер ген ел ші лі гін айт ты... Ұл пан 
бір тү сі нік сіз күл кі мен кү ле бас та ды.
– Мү сі реп аға, күл ге ні ме өк пе лей көр ме ңіз, күл кім ке ліп күл-
ге нім жоқ. Ен ді Есе ней аға ңа қай та ра тын жа уа бым ды ай тай ын: 
Есе ней дің құ ры ғы мой ны ма тү се қал са, оны алып ке те тін күш біз-
дің аз ға на ау ыл кір ме Күр леуіт те жоқ. Құ дай сал ды – біз көн дік. 
Бі рақ ағаң ның есін де бол сын – Ұл пан ар зан ға түс пейт ін қыз».
Ұл пан сұ лу лы ғы мен қа тар өзі нің ақыл ды лы ғы мен, зе рек ті-
гі мен Есе ней ді бау рап ала ды. Ұл пан ның ке лі сі мін ал ған Есе ней 
оның «ар зан ға түс пейт ін қыз» еке нін де қан дай мән жат қа нын 
бі лу ге асы ға ды. Оны Ұл пан ның өзі нен сұ рай ды:
«– Ұл пан, мен ар зан ға түс пейт ін қыз бын де ген де не айт қың 
кел ді? Сол қым бат қа тү се рің дү ние ма лы бол са да атын ата шы!
– Ме ні еш кім сат пай ды да, мал да ал май ды. Әке-ше шем нің өз 
ма лын ба ғып алу ға да ша ма сы жо ғын бі ле сіз емес пе? Сіз мені қай 
үйі ңіз ге кір гіз бек сіз? – де ді.
– Отау үй ге кі рем де сең, отау үй бар. Үл кен үй ге кі рем де сең, 
үл кен үй бар. Қа ла ға ның бол сын.
– Жоқ, ма ған оңа ша отау – ой нақ үй ке рек емес. Мен үл кен 
үй ге кі ре мін де, тө рі ңіз де оты ра мын. 
Со ған ту ыс қан да ры ңыз дың кө зі үй ре нер 
ме екен?
– Бір-ақ күн де үй ре не ді. Есе ней ор да-
сы ның бәй бі ше сі сен бо ла сың...
– Есе ней, – де ді Ұл пан. Бұ рын сіз деп 
сөй леу ші еді, мұ ны сы бір та бан жа қын-
да ға нын аң ға рт қан дай шық ты. – Есе ней, 
екеу міз дің ара мыз да ең ке мі қы рық жыл-
дық ай ыр ма бар. Осы ны ой ла дың ба?

жүктеу/скачать 4,97 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: