Ол халықтық
атау болуы керек», –
деген болатын.
Осыдан жарты ғасыр бұрын Жарасқан ақын «Мен ұлы дала
перзентімін»
деген сөзді былай сипаттаған:
Бірге жылап,
бірге күліп ұлы елмен,
кең төсіңде мәңгі
-
бақи жүрер ме ем!
Ол да –
жалғыз,
сен де –
жалғыз,
бірақ та,
оны –
сен деп,
сені –
ол деп білем мен! –деп, лирикалық кейіпкерді даламен егіз
етіп бейнелейді.
Ақын поэмасы жазылған уақытқа назар аударсақ, Кеңес өкіметінің
әлі іргесі сөгілмеген өз күшінде тұрған уақытымен тұспа
-
тұс келеді.
Сондықтан
«Болған жоқпын Амангелді сарбазы, болған жоқпын
Ұлы Октябрь солдаты!..»,
«Тігер ме едім байрағыңды Берлинге –
болған жоқпын қан майданда кешегі, болған жоқпын
Қошқарбаевпен бірге!» деген поэма жолдарынан ақын
өкінішін
аңғарамыз. Бұл жерде ақын өкініші –
мен де тарихта аты
қалған қайраткерлердей халық қамы үшін еліме ерен пайдамды
тигізер едім деген арман
-
тілек.Кеңес заманында таптық ұстанымға
сүйенген
зерттеушілер кеңістік пен
уақытты тек тарихи уақыттың
ішінде ғана қарастырып келді. Алайда қазір
Достарыңызбен бөлісу: |
