Еменалы ақымақ күні кеше "Мүзбел торы " атты ерттеп жатқан Ұлпанға:
- Әй, қыз, қоя бер атты Бұл атқа сендей он қыздың құны жетпейді. Қоя бер! - депті.
Ұлпан аттың жүгенін сыпырып алып қоя берген екен, Есеней жалынып - жалпайып қайтып алғыза алмай қойды.
Есеней бүгін інісі Еменалыны қуып жіберді, қоштасқан да жоқ. "Кет!" - деп ақырды да айдап тастады.
Міне, романның осы тұсынан Еменалының үлкендерді сыйламайтынын, адамгершілігі жоқ екенін оның іс-әрекетінен көріп тұрмыз. Анда-санда Еменалының айқайы бір шығып калады. Ол ылғи әлдекімдерге ұрсып, аузы - мұрнын боқтап жүреді. Сол сияқты ағасының әрбір ісіне келіспей, қарсы шығып отырғанын да аңғаруымызға болады.
Есенейдің кең бейіл отырғанын сезінген жұрт осылай қысқа - қысқа аңғартып, ризалық білдірді. Есенейдің өз інісі жалғыз Еменалы ғана жанжал шығарды:
- Қысқы үй деген қара түтінді салып аламыз ба, салмаймыз ба, ол әркімнің өз еркі ғой, маған оның керегі жоқ. Айға - бабамыз киіз үйде өлген...
Достарыңызбен бөлісу: |