Пальпацияның әдісі. Бірінші кезең — дөрігер қолының қүрсаққа қойылуы. Дәрігер оң қолын науқастың алдынғы іш қуысына қояды, яғни зертгелетін ішек бөлігінің осіне перпендикулярлы немесе зерт-телетін ағзаның шетіне қояды.
Екінші кезең — теріні ығыстыру және тері қатпарларын саусақ-тардың астына жинау.
Үшінші кезең - қолды ішке терең енгізу. Терең палъпация мы-наған негізделген: саусақтар іш қуысына біртіндеп енгізіледі, әрбір тыныс шығарған жағдайда іш қабырғасының босаңсуын пайдалана отырып, іш қуысының артқы қабырғасына дейін жетеді.
Төртінші кезең. Бүл саусақ үшының жылжымалы әдісімен зергтелетін ағзаның көлденең осіне бағытталған: саусақтармен ағзаны қүрсақтың артқы қабырғасына басады және жьшжымалы әдісті жүргізе береді, ағзаның орналасуына байланысты жылжымалы өдісті ііпкі жағынан сыртына қарай (8 тәрізді ішек, соқыр ішек), не бол-маса жоғарыдан төмен (асқазан, көлденең жолақты ішек) қарай, ағзалардың көлденең немесе тікс жүру бағытына қарай, қиғаш ауыт-қуына байланысты да жүргізеді. Пальпация жасайтын қолдың қоз-ғалысы міндетті түрде терімен бірге жүреді. Ішекті пальпация жасау арқылы, кейін оның орналасуын (локализация), қозғалғыштығын, консистенциясын, диаметрін, беткейлік жағдайын (тегіс, кедір-бүдыр) пальпация кезінде іште шүрыл болуын, не болмауын, ауыра-тынын анықтайды; бүл мәліметтер патологиялық үдерісінің бар не жоғын көрсетеді.
Достарыңызбен бөлісу: |
