TҰЛПАР БАР МА ТҰЯҒЫ МАЙРЫЛМАҒАН?
Қайтқан баласына қайғырып жатып алған Әпеке биге Орынбай ақынның айтқан көңілі
— Тұлпар бар ма, тұяғы.майрылмаған,
Сұңқар бар ма қияғы қайрылмаған?
Адамға тағдыр, ажал жеткен шақта,
Кімдерден кімдер жылап айрылмаған.
Бауыры бүтін сау бар ма, Өлімнен үлкен жау бар ма? Пұлсыз берді, құнсыз алды, Бұған айтар дау бар ма?
Тірлікте бірлік ізде жанға сая,
Ұкпасқа айтқан сөзің болар зая.
Бақиға жеткен қайта келмес болар,
Келмеске жылаған көздің жасы зая.
САБЫРЛЫҚ КЕРЕК ҚАЗАҒА
Кәрібай Жүсіпұлының Жанай, Досай деген өндірдей екі ұлы жас күнінде қайтыс болып, артында қалған қарын-дасы Шария жоқтап жылай беріпті. Қызы егіліп зарлай берген соң әкесі Кәрібай былай деп көңіл айтқан екен:
— Сабырлық қыл жылама,
Өлшеулі өмір. тұра ма?
Жылағанмен, шырағым,
Жаның басқа шыға ма?
Тыңда мұны құлақ сал, ,
Артық туған үздік-ақ.
Топырағы торқа боп,
Жарылқасын жалғыз хақ.
Қайғырар бұған туыс, дос,
Жетесі жаман жуыспас.
Қараңғы қабірі нұр болсын,
Шырылдап өткен қыршын жас.
Сабырлық керек Шарияжан,
Ойлауы болмас пенденің.
Қайғылы өмір босқа өтер,
Қайғыға көңіл бермегін.
Достарыңызбен бөлісу: |
