Интрамедуллярлыісіктер жұлын ішінде немесе жекелеген жүйке талшықтары ішінде өседі, әсіресе мойын тұсында жиі кездеседі. Әдетте олар глиальды және эпендимальды жасушалардан дамиды. Астроцитома және эпендимома аталмыш ісіктің ең көп тараған түрлері болып табылады. Олар әдетте аналық болып келеді, дегенмен оларды алып тастау қиындық тудырады. Интрамедуллярлы липомалар – жұлынның арқа тұсында пайда болып, дамитын сирек кездесетін туа бітті ісіктер.
Интрамедуллярлы ісіктер жұлын ішінде немесе жекелеген жүйке талшықтары ішінде өседі, әсіресе мойын тұсында жиі кездеседі. Әдетте олар глиальды және эпендимальды жасушалардан дамиды. Астроцитома және эпендимома аталмыш ісіктің ең көп тараған түрлері болып табылады. Олар әдетте аналық болып келеді, дегенмен оларды алып тастау қиындық тудырады. Интрамедуллярлы липомалар – жұлынның арқа тұсында пайда болып, дамитын сирек кездесетін туа бітті ісіктер.
Экстрадуральды зақымданулар, әдетте, обыр метастаздары немесе шваномалармен жүйке қабығының ұштарынан шығатын байланысты. Кей жағдайларда экстрадуральды ісіктер омыртқа сүйектерінің арасы арқылы таралып, бір бөлігі омыртқаның ішкі жағында, екінші бөлігін сыртқы жағына орналасады ("құмсағат" түрі бойынша).
Экстрадуральды зақымданулар, әдетте, обыр метастаздары немесе шваномалармен жүйке қабығының ұштарынан шығатын байланысты. Кей жағдайларда экстрадуральды ісіктер омыртқа сүйектерінің арасы арқылы таралып, бір бөлігі омыртқаның ішкі жағында, екінші бөлігін сыртқы жағына орналасады ("құмсағат" түрі бойынша).
Белгілері
Белгілері
Жауырынның ауырсынуы, әсіресе, орта немесе төменгі жақтарындағы ауырсыну жұлынның аналық және аталық ісіктерінің ең жиі кездесетін белгілері болып табылады. Бұл ауырсынулар жарақатпен, стресспен немесе физиологиялық белсенділікпен байланысты емес. Дегенмен, ауырсыну сезімі қозғалыс кезінде немесе түгі уақытта күшеюі мүмкін. Ауырсыну жауырыннан тыс жерлерге: бел, балтыр, өкше немесе қолға берілуі мүмкін және уақыт өткен сайын ісікке қатысы жоқ аурулар салдарынан арқа, жауырын ауырғанда қолданылатын консервативті, хирургиялық емес әдістермен емдегеніне қарамастан күшеюі әбден мүмкін. (радикулиттер, люмбалгия және т.б.).
