Кожекен олардьщ сездерше тусшбей,
бет кимылдарына,
кезкараетарына жалтактап караумен болды. Алдымен Асыл-
бек узак сойледг Содан кешн «ещц сен не айтасын?» деген-
дей, Валянын бетше карады.
Анау коз шарасы кенешп, элде-
неге урейленгендей, жуз1 сурланып, унс1з калды. Кенет басын
KOTepin,
Асылбекке
тура карап, басын шайкады. «Тек...!»
Кожекеннщ санасын олдене карып откендей болды. Ж уреп
орекпш, комек сурагандай Асылбекке карады. Онын туршде
де жаксылыктын нышаны жок секшда. Валясы кургыр безерш,
бас шайкауын кояр емес. Асылбек колынын арасында айнал-
дырып отырган
cipiHKeciH
столга
лактырып тастап, шегшш
отырганда Кож екен 1стщ ещи онга баспайтынын сездг
- Не дешй? - дед1 даусы д1рыдеп.
- Конбей тур.
Бала тупл, TinTi ешкандай байланысымыз
да болган емес деп мойындамайды.
жүктеу/скачать
Достарыңызбен бөлісу: