жарық,
Сегіз минут
шерікте
жерге барып.
Әншейін құр жарқырап тұрып алмай,
Жылылық нүрмен бірге жүр
қозғалып.
Барша әлем тапжылмай
тұрып қалса,
Бола ма,
уақыт
деген
өлшеу салып?
Мақсат, тәртіп керексіз тозаңы жоқ,
Тексермей
неге отырмыз мұны
ойланып».
Бұл шумақтан біз ақынның сол кезде жаңа ғана
ашылған ғажап ғылыми жаңалықты -күн сәулесінің жылдамдығының 300 мың км/сек. екенін
білгенін байқаймыз. Екіншіден, ойшылдың қозғалыс пен уақыттың өзара байланысын
байқағанын, үшіншіден, табиғаттың терең сырларын әрі қарай зерттеп, диалектикалық
ұғымдармен ғылымды байыту керектігін терең сезінгенін көреміз.
Терең
философиялық
мәні
бар
ерекше
мәселе
-
жан
мен
тәннің
арақатынасы, өзара байланысы.
«Жансыз тән қалайша жүрмек?
Сол жан емес пе денелерді қозғап өсірмек.
Бас қозғалыс қой жанның атасы,
Ол жаратады тұрлеп.
Сол жаннан талай жан өскен,
Жанына қарай тән өскен.» Сонымен, ақынның ойынша, жаН мен тәннің арақатынасында
басымдылық біріншіде, тәуелділііс екіншіде, яғни сана, ақыл тәнді билейді.
Енді
Достарыңызбен бөлісу: |
