еңбектері, сонымен қатар, болашақ мамандар моделін жобалау әдіснамасы туралы А.П. Сейтешев пен Т.С. Садыковтың зерттеулері жобалау қызметінің техникалық қолданыс деңгейінен ғылыми, әлеуметтік деңгейлер түргысынан қарастырыла бастағанын көрсетеді [134,135,136,137]. Осылайша, жобалаудың жаңа мэні оның басқа интеллектуалдық жэне элеуметтік-мәдени әрекеттер түрлерінен, мысалы, бағдарламалау, құрастыру т.б. қарым -қатынастардан өзгешелігін көрсетеді. Солай бола тұрса да, жобалау мен зерттеуді біріктіретін нэрсе-олардың шынайы объектілерге ортақ багытга болуы, ал объект өзін объектілендірген жагдайға сай танымдық немесе жобалау қатынасы болған кезде ғана шынайы объект бола алады [138]. Mine, осылайша, тәжірибеніц өзгермелілігі бүгіигі ңогамның атрибутына айналып, оны басцару мен ұйымдастырудың өзгермелі жагдайларына сай жобалау қызметі цалыптаса бастады.
