Бахишева с. М
|
Бахишева С.М (2)
| жүйедегі негізгі
үрдістің күрделендіруі оның барлыц бөліктеріндегі жеке бірліктеріне бөлініп, барлыгында да сол әрекеттердіц белгілі бір деңгейде жүргізілуіне, эр бөліктің өзіндегі эрекеттердің нәтижесін цамтамасыз етуге әкеледі. Мысалы, педагогикалык жүйелерде бұл сипатты мектепке дейінгі, бастауыш мектептегі, орта мектеп, одан эрі жоғары мектеп бөліктеріндегі оқыту эрекеттерімен қамтамасыз етілуінен көруге болады. Ал олардың біріктірілуі иегізінде біртүтас бірегей норма пайда болатыны белгілі. Бұларды - ғылыми —зерттеу жұмыстары мен окыту үрдісі тәжірибесін - өзара байланысқа түсіретін басцару әрекеттері, атап айтқанда, білім беру жүйесінің бөлек салаларын кұрайтын ғылым мен тэжірибенің өзара тығыз байланысын қамтамасыз ету басқару арқылы жүргізіледі. Осы түргыдан алып Караганда, бір күрделі жүйенің автономиялық жағдайда өмір сүретін түрлі қызметтер атқаратын бірнеше салаларын езара байланыска түсіріп отыратын, 61 біреуіндегі өзгерістердің екіншісіне жасайтын ықпалын алдын ала болжап, өзара ыңгайластырып отыратын тек басқару әрекеггері болып табылады. Басқарудың жоғарыдағыдай процессуалдық қасиеттері оны негізі қызметі жобалау қызметіне де тән [163, 164, 165], сонымен катар, қазіргі жағдайда осы қызметтер жеке адамдар шешімін гана емес, ұжымдык қарым-қатынасты, бірнеше адамдар мен топтардың көзқарастарын ескеруді қажет етеді. Оның бүгінгі күн талаптарына сай сипаты-топтық, алқалық, немесе клубтық басқару түрінің кеңінен қанат жаюынан көрінеді. Бүл тұрпаттағы басқарудың дэстүрлі басқарудан бірнеше ерекшеліктері бар. Өйткені, оньщ күрылымындагы басқарушылар қабылданып отырган алқалық шешім үшін өзара тең дәрежеде жауапкершілік алады, бұл жағдайда олар азаматтық жэне кәсіби позициялары тұрғысынан бір-бірімен сэйкес келеді [166, 167,168]. Басқаруда егер мемлекеттікке қарағанда қоғамдық фактор бағдарламалык түрғысынан жетекші ролге ие болса, онда басқарудың қоғамдық түрі, ал мемлекеттікке бағынышты позицияда болса, мемлекеттік-коғамдық басқару сипатына ие болады. Бұл жерде «қоғамдық» деген түсінік тұрғындардын тарихи, мәдени-ұлттық жэне тілдік қоғамдасуы ретінде қарастырылады, оны бүгінгі жағдайда элі де дамыту қажетгігі белгілі. Сондықтан, қ а зір гі кезендегі басқарудың тек мемлекеттіктен түрінен гері, мемлекетгік-қоғамдық жэне қоғамдық-мемлекеттік түрлері болғаны жөн [169]. Осылайша, жобалау қызметінің басқаруға объект болатын басқарылуш ы эрекетті дамьпу, қайта жаңғыртуды көздейтін негізгі қызметі ретіндегі процессуалдық сипаттамасының әдіснамалық негіздері қ алыптасуымен қатар, жобалау қызметі технологиялық жағынан д а қамтамасыз етіледі. Өркениет дамуының әртүрлі тарихи кезеңдерінде ұйымдастырушылык эрекеттердің негізгі түрлері пайда болды, оны бүгінгі зерттеуш ілер жүктеу/скачать Достарыңызбен бөлісу:
|