Түлкі мен қоян
Қатысушылар: Ертекші, түлкі, қоян
Ертекші:
Тау мен таста жол жүріп,
Аз ғана емес, мол жүріп,
Талма түсте Түлкекең
Келе жатты болдырып.
Жортып жүрген қоянды
Көре сала бұрыштан,
Қулық сезім оянды:
Жата қалды зымыстан.
Бір уыс боп бүрісті,
Түлкі жиі ыңқылдап…
Қоян сырттай жылысты,
Құлақ түре, тың тыңдап.
Түлкі: (ыңырсып)
Қоянжан-ау, қоянжан!
Қашқалақтай жортасың?
Дерт қысқан соң омалған
Менен несін қорқасың?
Қоянжан-ау, қоянжан!
Бала жастан бірге өскен,
Көрші емес пе ек, тоғайдан
Тапқан дәмді бір жескен!!!
Мүшкіл халім!-көрсеңші,
Жатырмын ғой ауырып.
Жақынырақ келсеңші,
Қоштасайық,бауырым!
Қоян: (қулана)
Екі құлақ сөзіңде,
Екі көзім өзіңде.
Деп сұр қоян үн қатты,-
Сұрамап ем кезінде.
Елдің іші ызы-шу:
“Ессіз жүріп, ұшынба,
Түлкі,-дейді,-қызылшыл!…”
Айтшы осы сөз шын ба?
Түлкі: (момақансып)
Үйреншікті жасымнан,
Ғадетімді жасырман:
Ет жемесем екі күн,
Мұң айықпас басымнан…
Қоян: (екі қолын жайып)
Міне, осының жаман ғой!
Түлкі: (жаны ашып)
Біздің тұқым адал ғой,
Жаман мінез үшін де
Қынжылып-ақ жатырмын.
Бір қораның ішінде
Оп-оңай-ақ шатылдым.
Иісі келіп мұрныма
Жас ет пенен жас қанның,
(Қайдан шықты құрғыр,ә!)
Бір тауықты бас салдым.
“Неге ғана жедім деп”,-деп,
Құсқа жаным ашыды.
Еңіредім енді кеп,
Төктім ыстық жасымды…
Қоян:
Жемес бұрын, досым-ай,
Ойласаң ғой осылай!
Түлкі: (ойланғансып)
Тартпадым ба затыма,
Бұл не деген шірікпін:
Дәл сол жерін, қапыда
Ойлауды да ұмыттым…
Қоян:
Ұмытшақ жаман ғой,
Мен де содан қорқамын.
Сақтық керек заман ғой,-
Сол себепті жортамын…
Қалмау үшін күлкіге,
Жоламаймын түлкіге!…
Ертекші:
Алдап соғып “бүлікті”,
Қоян жымға кіріпті
Мұзафар Әлімбаев туралы қанатты сөздер..
Бірнеше буын ақындардың аттарын атасақ, олар: Тоқмағамбетов, Орманов, Тәжібаев… Молдағалиев, Шаңғытбаев, Әлімбаев, Жармағамбетов, Сейітов, Мәмбетов сияқты келісті, талантты ақындарымыз бар. Бұлар–қазақ совет поэзиясының көп ізденіп, өнерленіп өсіп келе жатқан тобы.
Қазақ поэзиясының табыскер талаптылары - осылар.
Достарыңызбен бөлісу: |
