НАУРЫЗ КӨЖЕ (аңыз)
Баяғы заманда Қазақ деген қарттың Алаш, Наурыз деген екі ұлы болады. Алаштың балалары ер жетсе де, Наурыздың баласы болмайды. Наурыз қартаяды, өлерінде алаштың балаларын шақырып алып, өсиет айтады: «Менің артымда бала қалмады. Сондықтан мені ұмытпай айтып жүру үшін жылына жыл басында бір қазан ас құдайы беріңіздер. Оны «Наурыз келді», «Наурыз көже» деп атасаңдар, менің атым жойылмас депті.
Алаштың балалары Наурызды еске сақтау үшін әрбір жыл басында, жер жаңарғанда, тоғызыншы-жиырма екінші наурыз аралығында садақа көжесін беретін болыпты.
Міне, осы күнге дейін Мұсылмандар көктемде «Наурыз келді» деп, наурыз көже ішетін болыпты. Әлі де Наурызды ұрпақтары ұмытпай келеді.
(96 сөз)
