Бейнелеу өнеріндегі ең маңызды ерекшеліктер Абстракционизм лат. Abstractio «алып тастау, алаңдату»

Экспрессионизм ( латынша  экспрессионнан «өрнек») - 20 ғасырдың алғашқы онжылдықтарында , 

негізінен Германия мен Австрияда дамыған модернистік дәуірдің еуропалық өнеріндегі үрдіс . Экспрессиони

зм шындықты көбейту үшін автордың эмоционалды жағдайын бейнелеудің қажеті жоқ. Ол 

кескіндеме, әдебиет , театр , сәулет, музыка және би сияқты түрлі өнер түрлерінде 

ұсынылған . Бұл кинода өзін толық танытқан алғашқы өнер қозғалысы . 

Экспрессионизм ХХ ғасырдың басында, Бірінші дүниежүзілік соғыс және революциялық 

қозғалыстар өркениеттің жағымсыздығына реакция ретінде пайда болды . Екінші дүниежүзілік соғыстың 

жаппай қырылуынан зардап шеккен ұрпақ ( Макке мен Франц Марк сияқты ұлы шеберлерді өлтірген ) 

шындықты субъективті түрде, көңілсіздік, алаңдаушылық және қорқыныш сияқты эмоциялар призмасы 

арқылы қабылдады. Олар қоғамға тікелей эмоционалды әсер ету идеясымен аға 

буынның эстетикасы мен натурализміне қарсы шықты. Экспрессионистер үшін, ең алдымен, шығармашылық 

актінің субъективтілігі. Көрнекілік принципі кескіннен басым болады  . Ауырсыну және айқайлау мотивтері 

өте жиі кездеседі. 

 

Гиперреализм – ағылшын тілінен аударғанда фотореализм дегенді білдіреді. Ол бейнеленген заттың 

сырт көз аңғара бермейтін тұстарын сол қалпында суреттелуіне немесе әр адамның әр тал шашынан бастап, 

әр қырына дейін айна-қатесіз сомдалуын талап ететін өнер түрі. Гиперреализм жанры суретте де, мүсінде де 

көрініс табады. Гиперреализм жанрымен салынған суреттен жай фотосуретті ажырату қиынға соғады. Сол 

секілді гиперреализм өнерімен жасалаған мүсін де жансыз заттың нақ өзін көз алдыңа елестетеді.