| 2. Диахорниялық социолингвистика. Жалпылама айтқанда, диахрониялықсоциолингвистиканы тіл тарихын халық тарихымен байланыста зерттейтін əлеуметтік лингвистикалық зерттеулердің бір бағыты ретінде анықтауға болады.
Əлеуметтік лингвистикалық зерттеулердің маңызды ерекшеліктеріне тілдік фактілер мен əлеуметтік процестердің жүйелілік, кезеңділік қатынастары жатады. Сондықтан, егер зерттеу тілдің өзіне тəн ішкі даму заңдарын жəне сол дамуға əсер етуші сыртқы факторлардың ара жігін аша отырып, тілдік өзгерістегі сол не басқа да əрекеттерді талдай отырып көрсетсе, мұны диахрондық социолингвистикаға жатқызуға болады.
Қазақ тіл білімінде осындай еңбектерге қазақ əдеби тілінің тарихына қатысты Қ.Өміралиевтің, С.Исаевтың, Р.Сыздықтың; тіл мəдениетіне, стилистикаға байланысты М.Балақаев, Манасбаев т.б. зерттеулерін айтуға болады.
Достарыңызбен бөлісу: |
