Біздің Адай бұл жерге Арғымақ аттар таңдаулы Тәңірім деген жел сөзбен Бәйбіше болды қайғылы
жүктеу/скачать 28,5 Kb.
|
1 2
Байланысты:Жұт жылы
- Бұл бет үшін навигация:
- Сәттіғұл Жаңғабылұлы Қазақстанның халық ақыны Маңғыстау ауданы, Бозашы ауылы (Қәзіргі Тұщықұдық ауылы)
| Атаңа тартқан сендейсің
Жаманқара Иса қайтыс болғаннан кейін оның балалары Нұрберген, Кемелханға көңіл айта барып айтқаны. Жолдас көріп сенбелің Алжасқан күннің арасы-ай Жамбоздан өткен жақсылар Атаңа тартқан сендерсің Дүние пәни жалғанды, Қазақ пен ноғай, Сейілхан Боранқұл, Иса, Құдабай Аз болған күн, айқайта-ай. Мысалына қарасаң Білінген жұрттың шамасы ай Қатар жүрген Байұлы Атаңа тарқан білімді, Бір улуһы аждаһа Исекеме сол күнде Абырой тапқан атақпен Қастасып қайрат еткенде Жалмаған талай нәһәнді, Абырой менен әруаққа Көтерген туы құламай Қатерлі сапар шеккенде Басынан бақыт тайған күн Болыпты кімнің таласы-ай, Иса мен Досан бас қосып Досан екен Адайла Патшалар да тәрк болған Тең келген жоқ тұсында Жауына салған бұлағай Жараған қатар парына Басқарған байтақ шаһарды Кіші жүздің баласы-ай. Көтеріп таппай қай жаққа Бес жамбоздың баласы. Кемеңгер кеңсе би өткен Әлі күнге біткен жоқ Сонда бір сасқан бұл Адай. Бай да шықты ішіңнен Сөйлеген сөзі нәһәмді. Дұшпанның салған жарасы-ай. Жау болған күні шабысып. Ініге қолын сермейтін. Шарайна сауыт киінген Кейіген күні нәрленіп Дос болған күні табысып, Биде шықты ішіңнен. Сүңгісіп жауға шүйілген Россия жұртының Патшаменен артынан Кеңес айтқан үлгілі. Батырлар да өткен қаһарлы. Бүлінген қамал – қаласы-ай. Бітімі болған мынадай. Адасқанды жөндейтін Сай пайғамбар сахаба Бұл заманда теңі жоқ Шынымен жауап ойласам Ақындықтың белгісі Әулие шайқы пір де өткен. Шаһимерден, Ғалидың. Көңіліңе қалмас ұнамай. Ажарлап сезін өңдейтін Күзеткен түнмен сәхәрді Солардың салған жолы деп Кемелхан мырза, Нұрберген Атаға тартқан сендерсің Балпы жоқ байқасақ Алдаспаның серпіген Парасатты жандарсың Жарысса байпақ бермейтін Дүние жалған осындай, Тайынбай кеткен сертінен Әрбір үлгі түр көрген Байұлының баласы Бәйгілі жерде жүйріктің Туған жерін жат жұртқа Көлемі кең көптің саясы Бастарыңлы қашаннан Қалғаны жоқ қосылмай. Бермеймін деп еркімен Бәйтерек едің гүлденген Олқы деп отра көрмейтін Дәреже, бақыт келтірер Жан беріскен шайқаста Панаңда пақыр күн көрген Мирастарың қашаннан Тірлікте көңіл хошындай. Қырық солдатын жоқ қылып Қай күннің Хәкім күн болып, Алысқа дұшпаң меңдейтіг Көңілің болар шаттықта Реукеңдей оязын да өлтірген, Атқарып ісін үлгерген Атадан туған жаман көп Жүрегің жүрер шошынбай Сөйтіп дұшпан мертілген, Дүние де қанша болғанмен Қолынан нәрсе келмейтін Ақылың жүрер шашылмай. Қырық жыл Хәкім хан болды Өтіпті дәурен кімдерден. Алқа құрған ортадан Ләйім кірсе ойыңа Жері жоқ одан кемітілген Аруақты атаң бар еді Жүлдесі жоқты алмаған. Жаңғыртар қайғы басыңды-ай. Ойына алған істерін Келмеген дұшпан маңына Қалалы жұртпен қазақ жоқ Назарыңды қайтармас Орнына талай келтірген Халқының жүрген қамына Хабарына қанбаған. Бұйымың түссе асылға-ай. Алқа құрған шаршыда Айқайлы жерде ат салған Өтірік деп айта алмас Күпірліктің белгісі Оаса- Адай, қалса – Мұңалдың Адайдың талай арына. Зейін қойып аңдыған Ойыңа алған жауабың Жүйрігі едің желпінген Қазақ түгел силаған Ерлігі таулай бар еді, Ортаға салған жасырмай Байрақ алып әр жерден, Қалалы жұрттың ханы да Әділдік сүрген хан еді Тегін тапсақ сөйлеліп Өтірік айтып асырмай. Сәттіғұл Жаңғабылұлы Қазақстанның халық ақыны Маңғыстау ауданы, Бозашы ауылы (Қәзіргі Тұщықұдық ауылы) жүктеу/скачать 28,5 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|
1 2